Nazan Bekiroğlu Okurları. ..

gözden ırak olan, gönülden de ırak olmuyor muydu?
aşk bile olsa her şey, eninde sonunda bitmiyor muydu?
bitmiyordu,
bir adım sonrası ölüm.
ölünmüyordu.
sürüp gidiyordu.."

Nazan Bekiroğlu/Cam Irmağı Taş Gemi

Hâli bilmeyen kelâmı neylesin,
Kelâmı bilmeyen hâli ne diye bilsin?

Mor Mürekkep

Şimdi ey bezirgân, suçu suçluya ödetmeli masuma değil. Bu yüzden ben bir isimden ibaret kalsam bile, ölsem bile, kalsam bile, bir isim bile kalmasa benden geriye. Sen o ismi unutma. Unutmak affetmektir. Aşkın olduğu yerde açılmaz affın kapıları. Oysa kalbim tanık sen beni affettin.

İnsan denen varlığın aslında yurdunu özleyerek hasret çektiğini, asıl acısının hatırlamaktan ama tam çıkaramamaktan, tanımaktan ama kavuşamamaktan bazen ise karşılaşıp da tanıyamamaktan ileri geldiğini ve daha pek çok şeyi dinlemiş bir de çaya daha farklı bir nazarla, daha bir hürmetle bakmayı öğrenmişti...

Nar Ağacı

Hak ile merhamet arasında ezilen her kibrin, ezenin kalbinde sonsuz üzeri sonsuz yeni bir kibir doğurduğunu hangi cehennem ağzında unuttun?

Söylesene, ağlamayı ne zaman unuttun?

Mimoza Sürgünü

"Lakin oruçlu olduğunu unutup suya kanmak gibi değil, kanatları olmadığını unutup da kendini uçuruma bırakmak gibi bir unutmaktı bu."

Lâ: Sonsuzluk Hecesi

Gereksiz insanların yakınlığı gibi,
İhtiyaç duyduğumuz insanların uzaklığı da bir imtihan...

'Cennetten kovulan kadının, cennet şimdi ayaklarının altındaydı...'

Lâ: Sonsuzluk Hecesi

Gereksiz insanların yakınlığı gibi,
İhtiyaç duyduğumuz insanların uzaklığı da bir imtihan...

+++

Herkesin başını alıp gidesi vardır
Ama aklındakileri sığdıracak valiz bulamaz..

Kadrajında yer tutsam da bu fotoğrafta yerim olmadığını bilirken bile gülümsedim objektife.. Ne fotoğrafçı gördü beni ne de başka biri, oysa vardım işte..

Yükselmek için düşmek,
Arınmak için kirlenmek,
Çıkmak için batmak lazım...
Yeniden doğmak için,
Ölmeli insan bir kere...

Her şeyi yaratan, istese, şeytanı da, şu ağacı da, hatayı da günahı da, unutmayı da, isyanı da yaratmayabilirdi.
Ama cennetten dünyaya yol açılmıştı bir kere. Şu ağaç bahanesi.

Lâ: Sonsuzluk Hecesi

Bu kadar tanıdık buluyorsam kalbimi kalbine, bu kadar tanıdık ses veriyorsa kalbim kalbine, o ezeli uğultuyu hâlâ kulaklarımda taşıdığımdandır.."

Yusuf ile Züleyha