Nazım Hikmet Ran'ın Şiir Ve Sözleri

Yaşım otuz sularında,
Fakat seni;
On dört yaşındaki bir mekteplinin,
Ve altmış yaşındaki bir felsefe adamının,
İkiz aşkıyla seviyorum...

...

MAVİ LİMAN

Çok yorgunum, beni bekleme kaptan.
Seyir defterini başkası yazsın.
Çınarlı, kubbeli, mavi bir liman.
Beni o limana çıkaramazsın...
     
                                  Nâzım HİKMET

Piraye'ye...

Güneşte,
Denizin sonunda,
Mavi bir duman gibi tütüyorsun.
Yeşil bir erik dalı yüreğim,
Sen altın tüylü bir yemiş sallanıyorsun...

Ve acıyı paylaştık:
Senin payına susmak,
Bana ise gitmek düştü...

...

...

😉😉🤗🤗❤

''Ne güzel şey hatırlamak seni,
bunca kalabalıkta ve bunca yorgunluklarımın içinde.''

...

 


Ayrılık, demîr çubuk gîbî sallanıyor havada
Çarpıyor yüzüme yüzüme
Sersemledîm

Kaçıyorum ayrılık kovalıyor benî
Yolu yok elînden kurtulmanın
Dîzlerîm kesîldî, yıkılacağım…

Ayrılık, zaman değîl, yol değîl;
Ayrılık, aramızda bîr köprü…
Kıldan înce, kılıçtan keskîn.

Kıldan înce, kılıçtan keskîn;
Ayrılık, aramızda bîr köprü.
Senînle dîz dîze otururken de…

6 Hazîran 1960, Berlîn.

Şehrime gel sevgili,
Yarın çık gel.
Bırak her şeyi,
Bir bekleyenim var de gel.
Gel ki,
Bu şehir adımlarınla anlamlansın.
Gel ki,
Bu şehir nefretim olmaktan çıksın.
Gel ki nefes alayım.
Gel...

Günler git gide kısalıyor,
Yağmurlar başlamak üzre.
Kapım ardına kadar
Açık bekledi seni.
Niye böyle geç kaldın?

Soframda yeşil biber, tuz, ekmek.
Testimde sana sakladığım şarabı
İçtim yarıya kadar tek başıma
Seni bekleyerek.
Niye böyle geç kaldın?
...

...

KIZ ÇOCUĞU
Kapıları çalan benim
kapıları birer birer.
Gözünüze görünemem
göze görünmez ölüler.

Hiroşima'da öleli
oluyor bir on yıl kadar.
Yedi yaşında bir kızım,
büyümez ölü çocuklar.

Saçlarım tutuştu önce,
gözlerim yandı kavruldu.
Bir avuç kül oluverdim,
külüm havaya savruldu.

Benim sizden kendim için
hiçbir şey istediğim yok.
Şeker bile yiyemez ki
kâat gibi yanan çocuk.

Çalıyorum kapınızı,
teyze, amca, bir imza ver.
Çocuklar öldürülmesin
şeker de yiyebilsinler.

                                                (1956)

Gözlerine bakarken
güneşli bir toprak kokusu vuruyor başıma,
bir buğday tarlasında, ekinlerin içinde
kayboluyorum...
Yeşil pırıltılarla uçsuz bucaksız bir uçurum,
durup dinlenmeden değişen ebedi madde gibi gözlerin