Nazım Hikmet Ran'ın Şiir Ve Sözleri

" Ağır posta paketini , neyin nesi belirsiz , telaşlı, sevinçli, kuşkulu açar gibi 'seviyorum seni' ... "

Ağırdır sevmelerim Her "Yürek" taşıyamaz ..
Büyüktür umutlarım Her"Omuz" kaldıramaz.. 

Karşımdasın işte...
Bana bakmasan da oradasın, görüyorum seni.
Ah benim sevdasında bencil, yüreğinde sağlam sevdiğim.
Kalbime gömdüm sözlerimi, ceset torbası oldu yüreğim.
Tıkandığım o an,
elimi nereye koyacağımı şaşırdığım o an işte,
aklımdan o kadar çok şey geçti ki takip edemedim.

Ellerim boşlukta, ben darda kaldım.
Ellerim buz gibi, ben harda kaldım.

Bir senfoni vardı kulağımda çalınan,
bitti artık hepsi...
Köşeme çekildim, hani hep kaldığım köşeme.
Bakış açım belli oldu yine.
Geride kalan, ardından bakar gidenlerin.
Bir meltem olacak rüzgarım dahi kalmadı benim.
Dağlara çarptım her esişimde.
Yollara küfrettim her gidişinde.

Demiştim sana hatırlarsan:
"Önemli olan
'zamana bırakmak' değil,
'zamanla bırakmamak'tır..."
Şimdi bana, geçen o zamanın
Unutulmaz sancısı kalır.

Gittiğim eğer bensem, söyle bana kimden gittim?
Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim...

..

😭😭😭

Sevdiğim! VERA!
Hangi çocuğu okşadın?
Ellerinde gülden kokular,
Dilinde aşk nameleri.
Söylesene VERA!
Hangi çocuğun adını andın...

Söylesene VERA!
Çocuklara sıkılan
hangi kurşun kahpece değildir?

Büyük insanlığın
Toprağında gölge yok,
Sokağında fener,
Penceresinde cam,
Ama umudu var büyük insanlığın,
Umutsuz yaşanmıyor..

Yoldaşlar, ölürsem o günden önce yani,
– öyle gibi de görünüyor –
Anadolu’da bir köy mezarlığına gömün beni
ve de uyarına gelirse,
tepemde bir de çınar olursa
taş maş da istemez hani…

Dünyadan, memleketinden, insandan
Umudun kesik değil diye,
Ya ipe çekilirsin ya atılırsın içeriye,
Yatarsın on yıl, on beş yıl.
Daha da yatacağından başka
Sallansaydım bir bayrak gibi
İpin ucunda keşke demiyeceksin.
Yaşamakta ayak direteceksin,
Belki bahtiyarlık değildir artık
Boynunun borcudur fakat,
Düşmana inat bir gün fazla yaşamak...

Piraye'ye...

Neyi düşünsem,
Seni düşünüyorum.
Neyi görsem, seni görüyorum.”
“Herkese selam, sana hasret…”

Özdemir İnce'den, üstad Nazım'a...

Sen memleketten uzak,
Hasretin bin türlüsüyle delik deşik yürek,
Dalgın, yorgun ve yalnız
Bir otel odasında.
Malın-mülkün olmadı,
Hasretten başka.

Sen memleketten uzak gurbet işçisi,
Hasretin bin türlüsüyle yaralı ozan,
Senden öğrendim umudun söz dizimini,
Senden öğrendim inancın tatlı dilini.
Sen on dokuzunda sevdalı ve delikanlı,
Sen altmışında sevdalı ve delikanlı,
Sen memleketten uzak gurbet işçisi,
Hasretin bin türlüsüyle yaralı ozan,
Ustam benim!
Hasretlerin, ayrılıkların ozanı!
                                  Karşı Yazgı / 1969

İnsan,
Ya hayrandır sana, ya düşman.
Ya hiç yokmuşsun gibi unutulursun
Ya bir dakka bile çıkmazsın akıldan...

Gün iyiden iyiye ışıdı artık,
Tortusu dibe çöken bir su gibi duruldu, Berraklaştı ortalık.
Sevgilim,
Sanki seninle yüz yüze geldim birdenbire :
Aydınlık, alabildiğine aydınlık...
                                                   
 
 

...

Yağmuru severmişim meğer,
Ağ gibi de inse üstüme,
Ve damlayıp dağılsa da camlarımda,
Yüreğim beni olduğum yerde bırakır.
Ağlara dolanık,
Ya da bir damlanın içinde...

Özlemin azı çoğu olmaz ağırdır işte..