Nazım Hikmet Ran'ın Şiir Ve Sözleri

31 Mayıs 1962

Yoruldun ağırlığımı taşımaktan
ellerimden yoruldun
gözlerimden gölgemden
sözlerim yangınlardı
kuyulardı sözlerim
bir gün gelecek ansızın gelecek bir gün
ayak izlerimin ağırlığını duyacaksın içinde
uzaklaşan ayak izlerimin
ve hepsinden dayanılmazı bu ağırlık olacak

Beş Satirla...
Annelerin ninnilerinden
                              spikerin okuduğu habere kadar,
yürekte, kitapta ve sokakta yenebilmek yalanı,
anlamak, sevgilim, o, bir müthiş bahtiyarlık,
anlamak gideni ve gelmekte olanı.
1946

Kadın erkeğe dedi ki:
 -Baktım
 dudağımla, yüreğimle, kafamla;
 severek, korkarak, eğilerek,
 dudağına, yüreğine, kafana.
 Şimdi ne söylüyorsam
 karanlıkta bir fısıltı gibi sen öğrettin bana..
 Ve ben artık
 biliyorum:
 Toprağın -
 yüzü güneşli bir ana gibi -
 en son en güzel çocuğunu emzirdiğini..
 Fakat neyleyim
 saçlarım dolanmış
 ölmekte olan parmaklarına
 başımı kurtarmam kabil
 değil!
 Sen
 yürümelisin,
 yeni doğan çocuğun
 gözlerine bakarak..
 Sen
 yürümelisin,
 beni bırakarak...
 
Nazım Hikmet - Bir Ayrılış Hikayesi şiirinden...

Belki Ben

Belki ben
o günden
çok daha evvel,
köprü başında sallanarak
bir sabah vakti gölgemi asfalta salacağım.
Belki ben
o günden
çok daha sonra ,
matruş çenemde ak bir sakalın izi
sağ kalacağım...
Ve ben
o günden
çok daha sonra:
sağ kalırsam eğer,
şehrin meydan kenarlarında yaslanıp
duvarlara
son kavgadan benim gibi sağ kalan
ihtiyarlara,
bayram akşamlarında keman
çalacağım...
Etrafta mükemmel bir gecenin
ışıklı kaldırımları
Ve yeni şarkılar söyleyen
yeni insanların
adımları...

GİDEN
 


Camların üstünde gece ve kar.
 Bembeyaz karanlıkta parlıyan raylar -
 uzaklaşılıp kavuşulmamayı hatırlatıyor.
 İstasyonun
 üçüncü mevki bekleme salonunda
 siyah başörtülü,
 çıplak ayaklı bir çocuk yatıyor.
 Ben dolaşıyorum...
 Gece ve kar - pencerelerde.
 Bir şarkı söylüyorlar içerde.
 Bu, giden kardeşimin en sevdiği şarkıydı.
 En sevdiği şarkı...
 En sevdiği...
 En......
 Kardeşler, bakmayın gözlerime
 ağlamak geliyor içimden...
 Bembeyaz karanlıkta parlıyan raylar -
 uzaklaşılıp kavuşulmamayı hatırlatıyor.
 İstasyonun
 üçüncü mevki bekleme salonunda
 siyah başörtülü,
 çıplak ayaklı bir çocuk yatıyor..
 Gece ve kar pencerelerde.
 Bir şarkı söylüyorlar içerde!..
 

..........

ne kadar özel ve güzel bir şiir..
soylemeden geçemedim..

zynpm öğretmenim,duyarlılığınız için teşekkür ederim.gerçekten çok güzel bir şiir.

ben yanmasam, sen yanmasan,biz yanmasak nasıl çıkar karanlıklar aydınlıklara!
Nazım Usta

evet öğretmenim,çok doğru. biz bu sözleri slogan olara aldık hep yaşam felsefemize.

BEN SENDEN ÖNCE ÖLMEK İSTERİM

Ben
senden önce ölmek isterim
Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu
İyisi mi,beni yaktırırsın,
odanda ocağın üstüne korsun
içinde bir kavanozun
Kavanoz camdan olsun,
şeffaf, beyaz camdan olsun
ki içinde beni görebilesin
Fedakarlığımı anlıyorsun
vazgeçtim toprak olmaktan,
vazgeçtim çiçek olmaktan
senin yanında kalabilmek için
Ve toz oluyorum
yaşıyorum yanında senin
Sonra, sen de ölünce
kavanozuma gelirsin
Ve orada beraber yaşarız
külümün içinde külün
ta ki bir savruk gelin
yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar
Ama biz
o zamana kadar
o kadar
karışacağız
ki birbirimize,
atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz
yan yana düşecek
Toprağa beraber dalacağız
Ve bir gün yabani bir çiçek
bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse
sapında muhakkak
iki çiçek açacak :
biri sen
biri de ben
Ben
daha ölümü düşünmüyorum
Ben daha bir çocuk doğuracağım
Hayat taşıyor içimden
Kaynıyor kanım
Yaşayacağım, ama ,çok, pek çok,
ama sen de beraber
Ama ölüm de korkutmuyor beni
Yalnız pek sevimsiz buluyorum
bizim cenaze şeklini
Ben ölünceye kadar da
Bu düzelir herhalde
Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bugünlerde?
İçimden bir şey :
belki diyor

NAZIM HİKMET

Ben bir bahçıvanım sen benim yedi yılda açan gülümsün.
Erişilmez oluşun yıldırmıyor beni,
Belki bilhassa bundan dolayı makbülsün.

Nazım Hikmet Ran

DOSTLUK -

Biz haber etmeden haberimizi alırsın,
yedi yıllık yoldan kuş kanadıyla gelirsin.

Gözümüzün dilinden anlar,
elimizin sırrını bilirsin.

Namuslu bir kitap gibi güler,
alnımızın terini silersin.

O gider, bu gider, şu gider,
dostluk, sen yanı başımızda kalırsın
 
 
 
 NAZIM HİKMET

Elbet bitecek güneşe hasret günler. Ve o zaman kutuplarda yetişen cılız ve minik bitkiler değil, güneşin çiçekleri dolduracak yüreğini.
 
Nazım Hikmet RAN

Piraye İçin Yazılmış Saat 21 Şiirleri 21 Eylül 1945

Oğlumuz hasta
Babası hapiste,
Senin yorgun ellerinde ağır başın,
Dünyanın hali gibi halimiz...

İnsanlar, daha güzel günlere insanları taşır,
Oğlumuz iyileşir,
Babası çıkar hapisten,
Güler senin altın gözlerinin içi,
Dünyanın hali gibi halimiz...

Piraye'ye;

Çekilmez bir adam oldum yine :
uykusuz, aksi, nâlet.
Bir bakıyorsun ki
ana avrat söver gibi, azgın bir hayvanı döver gibi bugün çalışıyorum,
sonra bir de bakıyorsun ki
ağzımda sönük bir cıgara gibi tembel bir türkü
sabahtan akşama kadar sırtüstü yatıyorum ertesi gün.
Ve beni çileden çıkartıyor büsbütün
kendime karşı duyduğum nefret
ve merhamet...

Çekilmez bir adam oldum yine :
uykusuz, aksi, nâlet.
Yine her seferki gibi haksızım.
Sebep yok,
olması da imkânsız.
Bu yaptığım iş ayıp
rezalet.
Fakat elimde değil
seni kıskanıyorum
beni affet...

NAZIM HİKMET

Aşk, bazen gitmekle kalmak arasında verdiğin en büyük savaştır. Sevmeyenin aklı, gerçekten sevenin kalbi
kazanır bu savaşı.
 
Nazım Hikmet RAN