Sevdiğimiz Şiirler

BİR GÜN BAKSAM Kİ GELMİŞSİN

 Bir gün baksam ki gelmişsin...
Bir güvercin gibi yorgun uzaklardan yar.
Gözlerinde bir bitmez, bir tükenmez güzellik
Saçlarında ilkbahar...

Bir gün baksam ki gelmişsin...
Gülüşünde taze serin bir rüzgar
Ellerin yine eskisi kadar güzel
Çiçek açmış dokunduğun bütün kapılar...

Bir gün baksam ki gelmişsin...
Hasretin içimde sonsuzluk kadar.
Şaşırmış kalmışım birdenbire çaresiz.
Dökülmüş yüreğime gökyüzünden yıldızlar.

Bir gün baksam ki gelmişsin...
Ne yüzünde bir gölge, ne dilinde sitem var.
Tozlu pabuçlarını gözlerime sürmüşüm
Benim olmuş dünyalar...

Yavuz Bülent Bakiler

dökülüyor gözümden damlalar
o damlalarda neler var
tebessüm ederken dökülüyolar
o damlalarda neler var

dönüyorum arkamı
bitiriyorum hikayemi
bıraktım herşeyi
damlalarım düştü yollarıma

gecem karanlıktı gündüzümde
sesim kısılmıştı nefesimde ince ince
dönüyor başım durmadan
halim duman, halim yaman

nice sevdalar görüldü hepsi söndü
benimkide söndü en nihayetinden
sevgiler bitmesin bitmesin yüreklerde
bitmesin her güzel şey açan sevgilerde...


--Buket Uzun--

Sana değerde geçer beni deler de geçer
Seyreden gülerde geçer her gece daha yorgun
Her sabah daha kırgın tam da bugün çok yalnız

Hep aynı başlıyor bitiyor ve
İki kişiden biri vazgeçiyor ve
Biri hep daha çok seviyor ve

Unutulur da gider acı içine döner
Sonra bir gün geri döner
Yerini hatırlarsın izi artık yoksa da
Tam da bugün işte o gündü

Sana değerde geçer beni deler de geçer
Seyreden gülerde geçer…

Yokluğumun Resmi
Attığım her adım benden uzakta
Bastığım her yerde yokmuşum meğer
Çırpınırken ben denilen tuzakta
ben bana saplanan okmuşum meğer

Aklım kumsal iken, ben toz paresi
Çıktıkça yükseğe alçalır oldum
Düşündüm derdimin nedir çaresi
Susarak konuşmak, sonunda buldum

Esrarlı vuslata bir adım kala
Hasretin vecdiyle, ben kement attım
Deryada boğulmak ne güzel bela
Battıkça kurtuldum, çıktıkça battım

Görünmez cevheri buldum diyerek
Körlüğü kör ettim, deli bir taşla
Bilmeyi bilmeden, bildim diyerek
Boşluğu doldurdum, dolu bir boşla

Nasılların sebebini sorarken
Sualimi cevapladım niçinde
Çokluğumda yokluğumu ararken
Yalnız kaldım yığınların içinde

Satır satır böldü beni heceler
Her kırkımı, kırka yardım savuştum
Boşluğumu kucakladı geceler
Sessizlikte, gürültüyle boğuştum

Varda yoku, haykırırken her seda
Aklım ki, aklımı başımdan aldı
Ona gidiyorum, bana elveda
Sonsuz olan sona, bir nefes kaldı

uğur ışılak

Hayatın sürgüleri var.
(Daracık ömrümüzde geniş sıkıntılar)
Mutluluğun geniş kapılarında

Usul gülüşlerimizde hüzün lekeleri
Küçük ayrıntılara yöneldik nicedir.
(İçedönük duygulu karamsar)

İki yüzümüz vardı iki güzelliğimiz
Umut ve Sevgi, kırmadan aynaları
(Alın kırışığımızda aynı suçun izi var)

Yalnızlık biricik benzerliğimiz oldu
Payımıza düşen o yanlış ilişkilerden.
(Herkese acısı kadar)

Ne konuşmalarımızda bir tat
Ne susmalarımızda bir hikmet
(Hep aynı boşluğa açıldı dar kapılar)

Olur olmaz şeylerden alınır kırar olduk
Zamana benzedik iyice, çekilmesi zor.
(Aynaların ardında aynı kirin pası var)

SOLGUN BİR GÜL DOKUNUNCA

Çoklarından düşüyor da bunca
Görmüyor gelip geçenler
Eğilip alıyorum
Solgun bir gül oluyor dokununca.

Ya büyük şehirlerin birinde
Geziniyor kalabalık duraklarda
Ya yurdun uzak bir yerinde
Kahve, otel köşesinde
Nereye gitse bu akşam vakti
Ellerini ceplerine sokuyor
Sigaralar, kâğıtlar
Arasından kayıyor usulca
Eğilip alıyorum, kimse olmuyor
Solgun bir gül oluyor dokununca.

Ya da yalnız bir kızın
Sildiği dudak boyasında
Eşiğinde yine yorgun gecenin
Başını yastıklara koyunca.

Kimi de gün ortası yanıma sokuluyor
En çok güz ayları ve yağmur yağınca
Alçalır ya bir bulut, o hüzün bulutunda.
Uzanıp alıyorum kimse olmuyor
Solgun bir gül oluyor dokununca.

Ellerde, dudaklarda, ıssız yazılarda
Akşamlara gerili ağlara takılıyor
Yaralı hayvanlar gibi soluyor
Bunalıyor, kaçıp gitmek istiyor
Yollar, ya da anılar boyunca.

Alıp alıp geliyorum, uyumuyor bütün gece
Kımıldıyor karanlıkta ne zaman dokunsam
Solgun bir gül oluyor dokununca.

Behçet Necatigil

Diyelim ki, ağır ameliyatlık hastayız,
yani, beyaz masadan,
bir daha kalkmamak ihtimali de var.
Duymamak mümkün değilse de biraz erken gitmenin kederini
biz yine de güleceğiz anlatılan Bektaşi fıkrasına,
hava yağmurlu mu, diye bakacağız pencereden,
yahut da sabırsızlıkla bekleyeceğiz
en son ajans haberlerini.
Diyelim ki, dövüşülmeye deşer bir şeyler için,
diyelim ki, cephedeyiz.
Daha orda ilk hücumda, daha o gün
yüzükoyun kapaklanıp ölmek de mümkün.
Tuhaf bir hınçla bileceğiz bunu,
fakat yine de çıldırasıya merak edeceğiz
belki yıllarca sürecek olan savaşın sonunu.
Diyelim ki hapisteyiz,
yaşımız da elliye yakın,
daha da on sekiz sene olsun açılmasına demir kapının.
Yine de dışarıyla birlikte yaşayacağız,
insanları, hayvanları, kavgası ve rüzgarıyla
yani, duvarın ardındaki dışarıyla.
Yani, nasıl ve nerede olursak olalım
hiç ölünmeyecekmiş gibi yaşanacak...

Yaşamaya Dair II - Nazım Hikmet Ran

BİRİSİ

Bir şey var aramızda
Senin bakışından belli
Benim yanan yüzümden
Dalıveriyoruz arada bir
İkimiz de aynı şeyi düşünüyoruz belki

Gülüşerek başlıyoruz söze
Bir şey var aramızda
Onu buldukça kaybediyoruz isteyerek

Fakat ne kadar saklasak nafile
Bir şey var aramızda
Senin gözlerinde ışıldıyor
Benim dilimin ucunda

Nahit Ulvi AKGÜN
 

 BİR UMUT
Yorgunsun, uzaklardan gelmişsin;
Yitirmişsin neyin varsa birer birer.
Bir sağlık, bir sevinç, bir umut...
Onlarda neredeyse gitti gider,

Dost bildiğin insanların yüzleri
Aynalar gibi kapkara.
Suyu mu çekilmiş bulutların?
Dönmüşsün kuruyan ırmaklara.

Taşlara düşen saat gibi,
Ne artı, ne eksi,
Bir sağlık, bir sevinç, bir umut
Hikaye hepsi.

             Cahit Sıtkı TARANCI

Yaşanmamış Yıllar

Bir bilsen sevgilim,bilsen bu derde,
Adanmış kurbanlık başı bir bilsen
Gündüz kıyamette,gece mahşerde,
Şu verdiğim iç savaşı bir bilsen

Ne kalem ulaşır,ne kâğıt yeter
Gönül kandilinde can yanar,tüter
Dışa vursa vursa birkaç damla ter,
İçe sızan kanlı yaşı bir bilsen

Gökler alaz alaz,dağlar kızıl kor
Bir bilsen,bu yangın nerden başlıyor
Hekimler alnıma boşuna buz kor,
İçimdeki som ateşi bir bilsen

Sensizlik kurutmuş beni sapsarı
Tipiye çevirmiş ilk düşen karı
Bilsen çığ altında kalan yılları,
Henüz yaşanmamış yaşı bir bilsen

Cinnet bu,ne boyu belli,ne eni
Akla yüklenmesi kolay nedeni
Vefasız bekleyi bekleyi seni,
Sabırdan çatlayan taşı bir bilsen

Bekir Sıtkı Erdoğan

Özlem

Bir gece,
Gecede bir uyku..
Uykunun içinde ben..
Uyuyorum,
Uykudayım,
Yanımda sen.

Uykumun içinde bir rüya,
Rüyamda bir gece,
Gecede ben..
Bir yere gidiyorum,
Delice..
Aklımda sen.

Ben seni seviyorum,
Gizlice..
El-pençe duruyorum,
Yüzüne bakıyorum,
Söylemeden,
Tek hece.

Seni yitiriyorum
Çok karanlık bir anda..
Birden uyanıyorum,
Bakıyorum aydınlık;
Uyuyorsun yanımda.
Güzelce..

Özdemir Asaf

BIRAKSAYDINIZDA YALNIZ KALSAYDIM

Keşke hep masum kalsaydın benim için,
Uzaktan ve duvarlara dayanarak izleseydim seni,

Keşke tanışmamıza hiç fırsat olmasaydı,
Ve seni hayatıma şeker misali karıştırmasaydım,

Hayat kavramım senden ibaret olmasaydı keşke,

Seni hayatımın öznesi yaptım da ne oldu?

Her gece bir acı, her anımda yaralı bir kalp..

Öznesi olmayan bir hayata mahkûm bir nesne kaldım sayende,

Oysa ne kadar masumdun önceleri,

Bir gülerdin dünya gülerdi sanki,

Kazara göz göze gelsek yıkılırdı içim,

Öpülesi bir el uzanırdı tenime.
Dokunurdu içime işlercesine..

Ne güzeldi eskiden, uzaktan seyreder,
En yakınlarıma anlatırdım seni,

Ne masumdun sen bana...

Aniden çıkınca karşıma,

Yağmuruna kavuşmuş toprak misali sevindi yüreğim...

Can Yücel

TÜRKİYE ŞARKISI

Senin üstündedir
Ne varsa yalnızlık, fakirlik namına
Sevmek, yaşamak aşkına
Devam eden ve edecek olan adına
Nasırlı elden sarı yüzden yana
Yani ne varsa yorgun, fakir halkım adına
Senin üstünedir.

Sen âhı ekenin biçenin
Sen âhı taş kıranın, şarkı söyleyenin
Trenler ki senden geçer
Başı açık yalnayak halkım senden geçer
Türkülerin en hazinleri senin üzerinedir
Anamın, kardeşimin, kavmimin göz yaşı senin üzerinedir
Halkım arabacısı, köylüsü, ırgatıyla senindir
Ben bütün şiirlerimle halkımın.

O ovalar ne öyle, birbiri arkasına akıp durur?
O yorgun o soluk o namuslu yüzler o erkek bakışlar
O gökyüzü, sarı, kırmızı, mavi say sayabildiğin kadar
Ya o şehirler, vefakâr Antep, zalim İstanbul, kanlı Zonguldak?
Köyler, bozkırlar, kasabalar?
İnsanlar ki çıkık elmacık kemikleri acayip elleri, ayaklarıyla
   durmuşlar veya yürüyorlar
Zile'de kör bir adam gelip geçen trenlere türkü söylüyor
Sıvas'dan bıçak satıcılarının sesleri geliyor
Pis, fakir o canım Kürt köyleri arkalarını dağlara dayayıp
   görünmez olmuşlar
Peşleri sıra tuz gölleri, nehirler gökyüzü kayıyor.

Sen bir kenara durmuş bakıyorsun
Dağlar senin önünde gelip durur
Yol senin serine görünür
Kötüsü sana vurur rüzgârın
Eğrisi sana yağar yağmurun
Ekmeğin karası sana düşer.
Sen şu koca Türkiye toprağı
Sen Yunus'un, Karacaoğlan'ın, Pir Sultan Abdal'ın vatanı
Sen kimsesizliğimizin, büyük yalnızlığımızın, alın terinin
memleketi
Gözümüzün içindeki sarılık
Avucumuzun içindeki yara
Sen her gün biraz daha bağlandığımız
Her gün bizi bağlayan hayata
Tuzu ekmeği şiirimizin
Sen çarık, potur, kuşak
Sen çavdar ekmeği, mısır ekmeği, buğday ekmeği
Dinlenmekten yorulmuş toprak, durgun sular, ihtiyar dağlar

Karakollar, hapishaneler, okullar
Yani yirmi milyonun kederi
Yani yirmi milyonun ümidi
Sen büyük kederimiz
Sen büyük ümidimiz
Düzülse sana düzülür destan
Yakılsa sana yakılır türkü
Ama şüphesiz en insancası işin
Devam etmektir yaşamaya.

                            Türkiye Şarkısı

    İlhan BERK


28 ağustos İlhan Berk'in ölüm yıldönümü. anısına saygıyla...

AYRIĞIN YÜREĞİ


Sessiz sedasız yaşayan bir ayrık otuydu Orta Anadolu'da
Kıtlıktan önce.
En küçük bir şeyden coşardı
Mesela bir kuş uçmasın Kızılırmak'a doğru
Köklerine su yürürmüş gibi sevinirdi.
Bir bulut geçsin üstünden
Ayrıklıktan çıkardı.
Dünyayı, derdi, dünyayı
Hiçbir şeylere değişmem.

Şimdi yaşamak istemiyor.

                  Türkiye Şarkısı

İlhan BERK

İlhan Berk i saygıyla anıyoruz..

----PAYANDA----
İçimden bir şeyler kopup gitti biliyorum..
Beni sonsuza dek sensiz bıraktı o bakışların
Artık sana ne sevgim kaldı ne de nefretim...
Anlamsız geliyor artık her kelimen bana
Hani seni kaybetme korkum vardı ya
O aslında öyle değilmiş, yeni anlıyorum
Onlar benim yanlızlık korkularımmış
Ama ben baştan beri yanlızım biliyorum..
Hayat daha başındayken gösteriyor azı dişlerini bana
Daha hiçbir huyunu bilmezken çarpıyor ayazını suratıma
Ne bekliyor ki benden?
Her güçlüğe rağmen ayakta kalmamı mı..
Eğer buysa istediği, yapamıyorum
Yapamadım biliyorum..
Her şey en başa dönecek biliyorum
Benim istediğim olacak...
Ne mi istiyorum ben?
Fazlasını bulayım derken beni seveni de kaybetmeyi,
Yanarcasına acı çekmeyi,
Sevdiğimi, başkalarını sararken görmeyi,
Tekrar onun gibisini bulamamayı ve bunun olamayacağını bilmeyi,
Onu defalarca özlemeyi,
Ama "geri dön, eski sen ol.." diyememeyi istiyorum ben..
Sensizliğin gerçekte ne olduğunu anlamayı,
Şu an yaptığımın ne kadar saçma olduğunu fark etmeyi
Senin değerini bilmeyi,
Sensiz bir hiç olduğumu anlamayı istiyorum ben..
Ve bunları istediğime bin pişman olmayı istiyorum ben..
Biliyorum aslında istemek değil bunlar
Bunlar tüm olacakları önceden görmek...
Biliyorum..
Ne kadar itiraz etsem de ben yine seni seviyorum..
Kopamıyorum senden..
Biliyorum...

--Sıla Kayacan----