Günümüz İnsanları Mı Daha Mutlu Yoksa Geçmiştekiler Mi?

NE DERSİNİZ? GEÇMİŞTEKİ İNSANLAR MI DAHA MUTLU YOKSA BİZLER Mİ? VE NEDEN? YADA SİZ GEÇMİŞİNİZDE DAHA MI MUTLUYDUNUZ YOKSA ŞİMDİ Mİ? GEÇMİŞİNİZDE EN ÇOK NELERİ ÖZLÜYORSUNUZ?

hocam bence geçmişteki insanlar daha mutludurlar çünkü o zamanlar dünya bu kadar çığrından çıkmamştı  insanların komşularına yakınlıkları çok fazlaydı ama şimdi ise insan seçeceği komşusunu bile belirlemekte çok zorlanıyor kimseye güven olmuyor

Biraz politik bir cevap olacak ama insan çevresini kendi yaratır.Böylece mutlu olacağı ortamı yada üzüleceği ortamı hazırlamış olur.fazla bi geçmişim yok:) ama annemlerin dönemine gidersek ben olsam o zaman ve koşullarda çok sıkılırdım şimdi iyiyiz bence.

NE DERSİNİZ? GEÇMİŞTEKİ İNSANLAR MI DAHA MUTLU YOKSA BİZLER Mİ? VE NEDEN? YADA SİZ GEÇMİŞİNİZDE DAHA MI MUTLUYDUNUZ YOKSA ŞİMDİ Mİ? GEÇMİŞİNİZDE EN ÇOK NELERİ ÖZLÜYORSUNUZ?

Çok zor bir soru bence.Cevabı, yaşanan hayatlara göre, kişilere göre ve aranan özelliklere değişiyor.

Eğer candan dostlukları, çıkarsız arkadaşlıkları ararsak, eski zamandaki insanlar daha mutluydu diyebiliriz.Artık, arkadaşlıkları cep telefonlarına, e-postalara; teknolojiye hapsettik çünkü.Ama, aynı teknoloji uzak mesafeleri yakın etti; en azından burada olduğu gibi tanımadan dostlukları oluşturdu...

Eğer, aradığımız yitip giden değerlerse, bunun suçunu da zamana yükledik herzamanki gibi.Zaman aynı değildi çünkü...

Dediğim gibi, yanıtlanması zor bir soru.

Ama şu bi gerçek ki, köyde geçen çocukluğumu hiçbir şeye değişemem.Ve geriye dönüş şansım olsa, mutlaka çocukluğuma dönmek isterdim.
İlkokul yıllarıma: Arkadaşlarımı etrafıma toplayıp, onlara 'Dünya Gezisi' yapacağımızı söyleyip, köyün diğer mahallerine ve tarlalara götürdüğüm günlere dönmek isterdim.

Bizim kocaman bi dünyamız vardı .Her sabah, gerçekten yeni bir sabaha uyanırdık hep birlikte.Her yeni doğan gün, yeni hayaller bırakırdı geceden kucağımıza.Ve her yeni hayalle, daha da mutlu olurduk.Yeni yeni oyunlar kurardık kimsenin bilmediği.Yeni yeni yerler keşfederdik, hiç ayak değmemiş.Biz çocuktuk, öyle olduğunu zannediyorduk.Büyükler, gerçekten büyüktü o zamanlar.Korkarak konuşurduk onlarla, 'bigün biz de sizin gibi büyük olacağız' derdik seslerimiz çıkmasa bile avaz avaz içimizden...

Ve işte büyüdük! Ne umduk ne bulduk mu denmeli acaba?

Köydeki çocukluğum kadar geniş ve temiz bir Dünya umdum; aynı Dünya'yı yine şuan görev yaptığım küçücük bir köyde buldum.En azından, şimdi umduklarımı minimum tutuyorum ki, içimde hala yaşatmaya çalıştığım o küçük kız çocuğunun hayalleri yıkılıp  kaybolmasın ve sesini en zor zamanlarımda bana duyurmaya devam etsin diye...

Biraz politik bir cevap olacak ama insan çevresini kendi yaratır.Böylece mutlu olacağı ortamı yada üzüleceği ortamı hazırlamış olur.fazla bi geçmişim yok:) ama annemlerin dönemine gidersek ben olsam o zaman ve koşullarda çok sıkılırdım şimdi iyiyiz bence.

belkide sizde haklısınızdır hocam çünkü o zamanlar daha bilgisayar yeni icat edildiği için yaygın değil,cep telefonu yok (gerçi benim de yok ama ...  ) daha bir çok icat yokmuş gerçekten sıkıcı olurmuş ama o zamanlar da samimiyet varmış insanlar daha iyi iletişim kurabiliyormuş ama diğer mesajımda ki gibi şimdiki insanlara güvenmek çok zor

bu konuyu ben lisede öğrenci iken tartışmıştık arkadaşlarla. ben geçmiş insanlarının daha mutlu olduğunu savunuyordum. ekip çalışmasındaki kopukluklar yüzünden münazarayı kaybeden taraf biz olmuştuk. kendi öğrencilerimede bu konuyu önerdim. somut örnekler istediler benden. bende sizlerin fikirlerini alıyım dedim değerli hocalarım...

sudee hocam çok güzel ifade etmişsiniz düşüncelerinizi teşekkür ederim. adeta duygularımıza tercüman olmuşsunuz. yüreğinize sağlık. görülen o ki geçmişi ne kadar çok özlesekte günümüzü güzel yapmak için çabalamamız şart.
bana sanki geçmiş kişiler daha mutluymuş giib geliyor yinede. temiz hava, bol gıda, sonsuz sevgi.... herşey orjinal, herşey gerçek... ama sıkıcı olabileceği konusunda sizinle hem fikirim... paylaşımlarınız için tekrardan teşekkürler arkadaşlar...

Bence geçmiştekiler daha mutlularmış.Çünkü mutlu olmayı biliyorlarmış.Bizse mutsuzuz çünkü mutlu olmayı değil istemeyi biliyoruz.İsteklerimiz bitmedikçe de mutluluğa ulaşamıyoruz.Az ile yetinmeyi bilmiyoruz.

sudee hocam çok güzel ifade etmişsiniz düşüncelerinizi teşekkür ederim. adeta duygularımıza tercüman olmuşsunuz. yüreğinize sağlık. görülen o ki geçmişi ne kadar çok özlesekte günümüzü güzel yapmak için çabalamamız şart.
bana sanki geçmiş kişiler daha mutluymuş giib geliyor yinede. temiz hava, bol gıda, sonsuz sevgi.... herşey orjinal, herşey gerçek... ama sıkıcı olabileceği konusunda sizinle hem fikirim... paylaşımlarınız için tekrardan teşekkürler arkadaşlar...

Ben size teşekkür ediyorum Nghnkprl Öğretmenim.Sayenizde, geçmişe ait hatıralarımı indirdim tozlu raflardan ve şuan ihtiyacım olan küçük bir tebessüm bıraktı bana anılarım

bence eskiden insanları mutlu gösteren onların birtakımşeyleri kabulenmesiydi pencereleri dardı ve bazı şeylerin öyle olması gerektiğine inanıyorlardı onların bu kabullenişi belki onları mutlu gösteriyordu ve bulundukları durumu yaşamak zorunda olduklarına inandıklarından daha sağlam daha güçlü durabiliyorlardı  ama şimdi çok farklı iletişim çok yaygın herkes herşeyin farkında ve yapılan haksızlıkları kabul etmiyor ya da güzel şeyleri görüp ben de niye yok hırsına kapılıyor  yani pencereler büyüdü kabulenmemeler artıyor bu da insanları ya köyü şeylere ya psikolojik sorunlara itiyor bazılarına sorumluluk almak zor geliyor bütün bunlar ve artılar da mutsuzluk getiriyor aslında eskiyle yeniyi karşılaştırırsak eskiden ne kadar zormuş yaşamak

Sunular bölümüne "jenarasyon" adında bir sunu göndermiştim.Bu gün ile geçmişi öyle güzel anlatıyorki.Bence geçmişte de bu gün de bizi mutlu eden etmeyen yönler var.O nedenle kesin sınırlar koymamalı diye düşünüyorum.

hocalarım bende geçmişteki insanları daha mutluydu diyorum.çünkü eskiden herşey karşılıksızdı.şimdi herşey çıkar üzerine kuruluyor.sevgiler daha temizdi.bence şimdiki hayat çok basittleşti.mutluluklar biile yalan artık.bir şeyi yaparken acaba bundan ne çıkarım olabilir diye düşünüyor insanlar.hep deriz o eski bayramlar diye.şimdide ah o eski günler diyorum.benimde geçmişim çok fazla değil ama köyümü çocukluğumu özlüyorum eski halini ama şimdiki halini sevmiyorum.dedikodu almış başını giidyor.teknolojide bir yandan iyi bir yandan kötü.artık yüzyüze iletişimi unuttuk .buda bence insanlardan uzaklaşıp yanlızlığa itiyor bizi.etrafıma bakıyom çoğu insan kedi köpekle dolaşıyor sokaklarda.şaşıyorum doğrusu .birbirimize çok ihtiyacamız var aslında..

Bugüne uygularsak,insan mutluyum dediği anda mutsuzluğu yaşabiliyor.

Bugüne uygularsak,insan mutluyum dediği anda mutsuzluğu yaşabiliyor.

Geçmişte insanlar suç işlemeyi bırak , insanların kalbini istemeyerek de kırarım belki diyerek her adımını bilinçli atardı. Ben bile çocukluğumu düşünerek geçmiş diyorum. Efendimizden önceki insanların işlediği hataların ve ahlaksızlıkların bin beteri işleniyor. Namus,şeref ,izzet ve en önemlisi hoşgörü ayaklar altına alınıyor.Onlar toplu şekilde helak edildi.Biz helak edilmiyoruz.Neden? Çünkü peygamberimiz Müzdelife ve Arafat Dağında  çok dua etmiş ve Alllah kabul etmiş. Ben çok mutsuzum gelecekteki nesilin hali ne olacak. Din dersimizde bile rahatça herşeyi anlatamıyor, korkuyorum. Çok boşluk var çocuklarda...Garip biçare sınıf öğretmeniyim elimden geleni yapıyorum gerisi tevekkelüalallah...Rabbim bizi bize , bizi de sevdiklerine sevdirsin...Amin

ümmügül hocam çok güzel ifade etmişsiniz. özellikle kücük kıyamet denen olayların sıkca olduğu günümüzde açıkcası bende biz insanoğlunun önünde uzun bir zaman olduğunu düşünmüyorum artık. küresel ısınma, ozon tabakasını delinmesi, açlık ve susuzlugun yavaş yavaş yüz göstermesi, çocuklarımızın ahlaki ve dini değerlerden bihaber yetişmesi,.... saymakla bitmeyecek olumsuzluklar var.  rabbim halimize acısın. gündelik işler yüzünden farz olan görevlerimizi bile yerine getiremiyor daha doğrusu getirmiyoruz. kalplerimizdeki allah korkusu günden güne azalıyor. nefsimizin kölesi haline geldik... allahu teala cümlemize dünyaya kalpgözümüzden bakabilmeyi nasip etsin. ayrıca mutluluk denen duyguyu fazlasıyla cennetinde tatmayıda.... amin...