Günümüz İnsanları Mı Daha Mutlu Yoksa Geçmiştekiler Mi?

Mutlu insan hayatın zorluklarına tahammülü olan insandır. Şimdi kimin neye tahammülü var? Küçücük çocuklar anne - babalarını etraflarında pervane etmiyor mu yokluğa tahammül edemedikleri için? Bizim öğrencilerimizin şikayetleri bitmek biliyor mu birbirlerine tahammül edemedikleri için? Sevgiler, dostluklar ilk yanlışta bitmiyor mu hataya tahammül edemediğimiz için? Zorluğa tahammülü olmayanın mutlu olabilmesi olası mı??

Bana göre şimdi bir sabırsızlığın hatta doyumsuzluğun içerisindeyiz. Eskiden evin köşesinde birkaç çuval unu bulunan kişi zengin sayılır keyfi yerinde olurmuş. Şimdi o eksik, bu eksik, bu şöyle olsaydı... Bu doyumsuzluğumuzla ya da sabırsızlığımızla beraber iyice mutsuz olduk.

Mutluluk diye bir şey yok ..

Nereye saklanmış ki?

Ah ahh nerede o eski günler...

bence günümüz insanı çok mutsuz... eskiden insanlar aza kanaat edip, nohut oda bakla sofa geçinip, mutlu olurlarmış. şimdikiler ise hiç bir şeyden memnun olmayan isteklerinde sınır tanımayan, bencil ve genel olarak kendini dünyanın merkezi olarak gören bireyler olduğundan, ve de maneviyatlarımız boş olduğundan mutlu olamıyorlar... bunlara mutluluğu başkalarından beklemeyi de eklersek, mutlu olmak imkansızlaşıyor iyice...

 O kadar az şükür ediyoruz ki haset fesatlık kıskançlık mevki makam mal mülk telaşı sarmış her yanımızı. Rabbim hidayet versin bağışlasın cümlemizi.Bugünlerimizi aratmasın inşallah...

Dedemi, babaannemi,anneannemi hep gülümsemeleriyle hatırlıyorum.Hayatları zordu ama yüzleri hep gülerdi.
Şimdi gülmek çok zor.Hep amalarla başlayan cümleler kuruyoruz.Mutluyum ama.....

köyden yeni geldim dedemle ninem bizlere göre çok mutlular ve onların mutluluğu yoklukta idi şimdi biz onlara göre varlıklı ama mutlu değiliz gibi geliyor bana

geçmişteki insanlar yokluk içindelermişti,yokmuştu bu kadar imkan,bu kadar çeşitlilik ama bunlara takılı kalmıyorlarmış.tek amaçları huzurmuş...inanarak yaşıyorlar.
oysaki biz öylemiyiz...herşey menfaate dayalı.bütün olanaklar var ama huzuru arkalara atmışız.inanan insanların sayısı azaldı.söylediklerimizle yaptıklarımız birbirini tutmaz oldu.
Allah huzur  ve inanç içinde yaşamayı nasip etsin.(Amin)

mutluluğumuzu alan bir diğer unsue bence kalabalıklaşan dünya ve bu dünyayı daha da güzelleştirecez diye yapılan teknolojik ürünler. artık sosyalleşmeyi bile sosyal paylaşım sitelerine bıraktık. birisiyle tam muhabete başlıyacan zırt cep telefonu konuşmak için telefonun kapanmasını bekle. nedense bir kişiyle konuşurken telefon çalınca öncelik hep telefonun oluyor. kurumlarda da böyle. mutlu olmak için yapılan bir çok alet sinir bozucu bir hal alıyor. varlıkla yoklukla alakası yok bunun küreselleşme aldı elimizden herşeyi. globalleşen dünya çekilmez bir hal aldı.

"Teknoloji benden aldıklarını geri versin,ben teknolojinin bana verdiği her şeyi geri vermeye razıyım.."...

ben münazaraya gireceğim günümüz insanları daha mutluduru savunacağım acilen bana birkaç cümle bile olsa verin

Azla  yetinmesini bilen  geçmişteki insanlar daha mutlu.

Hep daha fazlası....  hep daha fazlası..... nasıl mutlu olsunlar...

Eskiden insanlar bir kaç şeye muhtaçmış. Onları da elde etmek kolaymış. Şimdi ise ihtiyaç olmayan şeyler bile ihtiyaç olmuş. Teknoloji belki hayatımızı kolaylaştırdı ama mutluluğumuzu gölgeledi.