Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

ÖRNEK ÖĞRENCİLERİM

Sabah sabah uykudan uyanınca,
“Bismillah” deyip yeni güne başlar.
Ana baba duasıyla okula varınca,
Öğrencilerinin hepsi örnek.

                          Allah nuruyla kalplerindeki kir atılır,
                         Öğretmeniyle tatlı tatlı kucaklaşır,
                         Her zaman derslerini severek çalışır,
                        2-B öğrencilerinin hepsi örnek.

Büyüğüne küçüğüne sevgi duyar,
Allah’ın ilahi nuruna iman edip kanar,
Doğruluğa dürüstlüğe inançla koşar,
Öğrencilerinin hepsi örnek.

                     Kimsenin haramına elini uzatmaz,
                    Yalanı dalavereyi görürse aldanmaz,
                    Allah’a kul, Hz. Muhammet’e ümmet,
                    2-B öğrencilerinin hepsi örnek.

Kötülük, hırsızlığı hiç sevmez,
Annesini babasını asla üzmez,
Küfür, lakap, kin nefreti bilmez,
Öğrencilerinin hepsi örnek.

Hasan Hüseyin der çocuklarım paktır!
Özünde sözünde gümanları yoktur,
Vücut şehri Allah’a açıktır,
Öğrencilerinin hepsi örnek.

Hasan Hüseyin BAYAR (kendime ait)

    Dalım Annem Yaprak Ben

Geldim Dünya’ya güller bahçesinde,
Dalım annem yaprağı benim,
Yeşerip yapraklarında çiçek oldum,
Dalım annem gülün yaprağı benim.

Gönlümün neşesi sen oldun,
Sevgisinin meyvesi ben oldum,
Yemedin içmedin sevginle doyurdun,
Dalım annem gülün yaprağı benim.

Bana kucak kucak sevgi verdin,
Kötülüklerden şefkatinle engelledin,
Evimizin neşesi diye severdin,
Dalım annem gülün yaprağı benim.

Koşup oynadıkça hevesle seyrettin,
Hasta olunca göz  yaşını sel eyledin,
Evvel Allah, Hasan Hüseyin’e emanet eyledin,
Dalım annem gülün yaprağı benim.

Hasan Hüseyin BAYAR (bana ait)

Anılarımı sahipsiz bırakmadım hiç
Söylenen sözcükleri,yasak dokunuşları,öpüşmeleri
Unutmadım,unutamam
Bu kalbim senin yükünü de taşır
Derinde en derininde
Baş başa kalabildiğimiz tek yerde
Aklıma gelmediğin her an
Hatırlatır yüreğimin sızısı seni
Ve ben en çok bu sızıyı sevdim...
                                       (Özlem)

Seni bilmeyen
Sonu bilmez
Sonunu düşünen
Günaha girmez...

Kapkara haberler geliyor, insanın yüreğini burkan
Gözleri kin nefret bürüyor, kalleş saldırılardan yok korkan
Ateş düştüğü yerleri yakıyor, şehit evleri feryat figan
Yazık ediyoruz, yazık diyoruz, yok mu hiç, yok mu vicdan

Renkli bir siyah gecenin iç dünyasında
Kapanır çevrem, güneşsizlik perdesiyle
Ve neyin sesleri, duyunca uyutur bireyi?
Kendimdeyim, daha bitmedim diyenler
Boşuna laf, onlar da düşer kara aleme...

Söylesene,
Hangi ölçü birimi tayin eder
Kalplerimiz arasındaki
Aşılmaz mesafeyi..

Söylesene,
Hangi ölçü birimi tayin eder
Kalplerimiz arasındaki
Aşılmaz mesafeyi..

++++

Söylesene,
Hangi ölçü birimi tayin eder
Kalplerimiz arasındaki
Aşılmaz mesafeyi..

++++

Hüzün akıyor dizelerinden diyorlar
Çünkü çocuktum
Tursil kaçtı gözüme
Anamın çamaşır tokacından
O sıcak su
Pamuk pamuk ederken ellerini
Kalkıp kalkıp inerken ağır çamaşırlar
Bağrıma bir sancı çöktü..

Hüzün akıyor dizelerinden diyorlar
Çünkü çocuktum
Tursil kaçtı gözüme
Anamın çamaşır tokacından
O sıcak su
Pamuk pamuk ederken ellerini
Kalkıp kalkıp inerken ağır çamaşırlar
Bağrıma bir sancı çöktü..

içe dokunan bir şiir olmuş, yüreğinize sağlık öğretmenim.

++++

++++

Çok teşekkür ederim..

Hüzün akıyor dizelerinden diyorlar
Çünkü çocuktum
Tursil kaçtı gözüme
Anamın çamaşır tokacından
O sıcak su
Pamuk pamuk ederken ellerini
Kalkıp kalkıp inerken ağır çamaşırlar
Bağrıma bir sancı çöktü..

+++

Bir namaza mani neyse, çıkmalı gitmeli
Mana giymeli sözler, kof köpürmemeli
Gece yine coştu ve fakat duruldu, sustu...
Arası uzakken zümrütten duaların benle
Kıymetim ne ki, kirlenmesin namazlı duan.
Bu yeter bir şart olmamaya, isli hatalara
Hoşçakal diyebildiğim şekerli tatlarım
Yeter bu gedik, düşmek için dehlizlere
Yardım edin, ya da susun baygın seslere
Bir söz var ki anlasam, özgünlüğünü
Kafi ve artar gölge düşkünü bana;
Bir namaza mani ne ise, çıkmalı gitmeli.
Değil mi?

Ya doğru olmalı insan,
Ya doğruyu tutabilmeli ömründe.
Ya hak konuşmalı lisan,
Ya eğilmeli vav gibi önünde.
Faniler şaha kalksa sonu boş,
Elinde imanın ateşiyle coş,
Yürü garip insan,yürü de koş,
Sönsün ömründen günah  fenerin.
İşte, nefsi yenmek bütün hünerin