Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Boşver deli gönlüm
Gidenin arkasından
Dökülen yaşlara yazık....
Sen üzülme
Elbet olur bir gün ferahlık.
Mutluluğun kapısı çok aralık
Gönlüm, sen içini rahat tut.
O döndüğü an
Sen de gireceksin artık...
Hadi gel şimdi düş anı
Hayallerimde ki
mutluluk zamanı....

Sözlerine mi yenik düştüm..
             yoksa uzak gözlerine  mi,
Nereden itibarendi çıkmazlar/
             hüznü sen mi konuk ettin,
Bahar mı gelecekti...
            ya sen baharda mı gelecektin,
Sen mi büyümelisin..
           aşk mı yeniden gönülde gövermeli...
Bu muammayı çözmek mi...
           yoksa sana çözülüvermek mi.
Soruların cevapları sende mi..
           tüm bu sorular senden mi..
Ey bilinmezliğim...
          hem bildiğim hem bilemediğim ey!


      'hep senin renginde görünür bahar..'

Gitme desem sözümü duyar mısın?
Beni sevmeye devam eder misin?
Zamanı ister geri ister ileri alalım.
Yeter ki birlikte olalım...
Yaşadıklarımızın hepsini silelim.
Her şeye en baştan başlayalım.
Hayallerimizi değil gerçeği yaşayalım.
Sadece ikimiz bir ömür boyu mutlu olalım...

Ruhum mücadele ederken
Bedenim sessiz kaldı.
Sev demeye gücüm yok artık
Git demeden gittin
Kal diyemedim bile...

Karanlıkların hükmü yerini bıraktı güneşe
Gecenin puslu aydınlığına gizlenmiş ne varsa
Kurumaya çıkarmalı
Nemi içine hapsolmuş tüm yaralar
Kanamalı gerekirse...

  DÖN ARTIK

Bir gün siluetler de kaybolacak,
Amansız gölgeler beni de yutacak,
Sihrine kapılma sahte gülüşlerin!
Artık sonbahar yaklaşıyor çok hazin!..

Hüznün, hicranın damlaları beni ıslatan,
Öyle ki gözlerimden akan damla kan;
İçinde boğulduğum bu şiddetli hafakan;
Tutmuş beni çepeçevre, kurtuluş sadece zan!

Yüreğimden sızıyor yaşamak arzum ey!
Bu bir intihar ,enstrümanı sadece ney.
Köpük  köpük erirken talihsizdir zaman
Ruhum çıktıktan sonra bedenim boş bir han…

Sukuta ram olmak vazife,  isteme sekte.
Böylede: sen yine de  Hayyam gibi düşünme!
Ham sığ düşünce koridorlarından çık artık,
Varlık gideceğin yerde aslına dön artık
                                           
                                        Hikmet Baş

Sonbardayım
Hazan mevsimi...
Dökülen yapraklar,
Geleceğimin yeşeren düşleri...
Sen hala baharı mi yaşarsın
Bilinmez.
Kış bitmeden,
Kardelenler açmadan bahar gelmez.
Ben siyah bir kışa değil
Kar gibi beyaz bir kışa,
Yemyeşil bir bahara hasretim...
Belki de sana....

Dönsün basim tutuşsun damarIarimda kanim,
GeI otur yani basima erisiImez kadinim

YAZMAYA DAİR...

Söylenecek çok söz vardı
Söyledim de...
Ya dilin söyleyemedikleri....

Yazılacak çok şey vardı
Yazdım da...
Ya kalemin yazamadıkları....

Her ne olursa olsun yazmalıydım
Belki de en zararsız olanıydı yazmak
Bende yazmaya devam ettim...
Yazdım yazdım..
Sadece şiir yazdı gönül telim
Sadece şiir..
Kimselere elişmeden
Acıları deşmeden....
Beyazlara kara
Sevdalara yara bulaştırmadan
Yazdım yazdım...
Hasreti yazamadım belki
Ancak...
Mutluluğu dolu dolu yazdım...
Ayrılığı yazamasam da
Aşkı deli dolu yazdım...
Kötü söz bilemedi zihnim
İyiliği eni boyu yazdım.......

Ne kadar elem varsa düne dair
Eli eteğini çekip gitmiyor.
İnadına heybetli inadına sağır
Bin pişmanlık bir para etmiyor.
Dolaştığı mekanı kabir belleyen
Yeryüzünde ne varsa sevip kollayan
Kendinden önce amel yollayan
Biri var tebbessümü  yetmiyor.
Ocağına ateş düşmüş ,yürek yanmakta
Kaç kanı deli vatanı ucuz sanmakta
Şehadet şerbetiyle giden kanmakta
Kana kana kevseri iç,bitmiyor.
Evlatlar çıksa seyri sefere
İman libası gerek her nefere
Edeple yol alır bin kere
Gittikçe vicdanın acı çekmiyor

       Sevgini İsterim

Öğrencim bir sevgi isterim ki,
Dağlardan tepelerden daha yüce, 
Ovalar kadar engin ve bereketli,
Öğrencilerimin sevgisini isterim,

Ormanlardan daha da canlı,
Filizlenen fidan gibi hayat dolu,
Açmış kollarını kucaklar beni,   
Kuzucuklarımın sevgisini isterim,

Bulutlar kadar rahmet dolu,
Yağan yağmur kadar umutlu,
Toprak ana gibi bereket yurdu,
Öğrencilerimin sevgisini isterim,

Sana ne bana ne demeyen,
İlim irfana hizmet eyleyen,
Ekmeği, suyu sever gibi seven,
Kuzucuklarımın sevgisini isterim,

Bizim sevgimiz Yüce Allah’tan gelir,
Annenin sütü gibi tertemiz bilinir,
Hasan öğretmen kuzucuğuna seslenir,
Öğrencilerimin sevgisini isterim.

Hasan Hüseyin BAYAR
       

Zamanıdır belki afilli cümleler kurulmuştur
Çoktan  vakti hazan çağırır her vedayı
İnsan ayrılığı ezberliyor bakarken pencerelerden yokluğa
Bir tek hasreti yolundan çeviremiyor
Ezip geçerken seni bir solukta

GÜNAH
Etrafımda mor dağlar,
Ruhumda bir kasvet var.
Her adımda ki firak,
Ruhu; inceden sallar.

Ben, dünyasında gezen;
İhanete uğramış,
Tecrit koyunda keşiş,
Bilmez ki ne işlemiş.
              Hikmet Baş   

    YENİDEN   HAYATA

Yumuşak  okşayıcı devinimler hunimde;
Zaman zaman ilerliyor akışkan ritimle.
Dairesel çevreleyen dertlerimi dinle.
Hafif bir fon, arka planda haber veriyor,
Müjde ömrün bittiği gün dertlerde bitiyor!
Şafak vakti bir el, ansızın, güneşli günü;
Haber vermek isterde, bilmez ki öldüğümü.
Ölüp ölüp hayata yeniden dirilmek mi?
Marifet dert içinde ölmeden yürümek mi?
Bütün yalnızlıklarımı sırtıma alarak
Asil kırgın hislerimi boynuma sararak,
Gideceğim,  gül bahçelerini bırakarak…
Yüreğimden çıkan feryat figan yaksın seni,
Çektirdiğin ızdırap gibi olsun ebedi.
 Belki  böylece  arınan ruhun döner bana:
Ve  kapanan kapılarım açılır hayata…. 
                               
                                    Hikmet Baş

Aldığın her nefes senindir
Cekebiliyorsan içine...
Gittiğin her yol senindir
Biliyorsan sonununu...
Mutluluk senindir
Yaşıyorsan içinde...
Sen hak ettiğin kadar
Mutlusun.
Sevdiği  kadar da sevilen.
Bırak gerisini,
Yaşam zaten bu kadar...
Sadece tut senin olanları,
Vazgeçme sevgiden, sevdiğinden...