Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Aynaların ötesinde bir hayat;
Gülümsemeye  hasret,
Dolunaya mahkum,
Alnında mazidn işaret,
Derin mi derin..
Beyin var  yorgun
Öyle bir yerdeki huzur
Dili yalnızca ona vurgun..
Dilekleri güzele meftun.

Serseniş değil benimki,
Sesimi duyuramamanın hüznü!
Faydası yok artık sessiz çığlıklarımın,
Sonbaharda esen deli rüzgarların...
Ne yapmalıyım bilmiyorum,
Son nefesime kadar yine de bekliyorum...

Dün başka aksamlarda bitti günümüz.
Bugün başka pencerelerden ugurluyoruz güneşi.
Artık askiyla yandigimiz guzeller yok hayatımızda.
Sevmeye korkar oldu yüreğimiz.

Dün başka aksamlarda bitti günümüz.
Bugün başka pencerelerden ugurluyoruz güneşi.
Artık askiyla yandigimiz guzeller yok hayatımızda.
Sevmeye korkar oldu yüreğimiz.

+++++

bahane minderlerinde,
olduğu ve
oynadıgı resmedilen;
ne renklerde
ne sözlerde
ne elde ettiklerimizde,
yok!
o mavi çocuk; mutluluk, yok!


peki bu hoşluklar, güzellikler?
bu bahçedeki kokular?
nükseden yanılgı işte;
yere düşen yapraklar onlar,
sararmışlar...

ÖZLEM

Dağlara ismini haykırdım
"Neredesin ey sevgili?"  diye
Varsın ses vermesin dağlar
Ne çıkar....
Yankın tüm Dünya'ya yayılıyor ya
Bu bile yeter yanlızlığıma...

Yollara ismini yazdım
Belki görür dönersin diye...
Varsın yollar söylemesin sana
Ne çıkar...
Her yolum sana çıkıyor ya
Bu bile yeter yanlızlığıma

Sulara aksettim resmimi
Bir yakamoz misali
Belki görür özlersin diye
Varsın sular anlatmasın sana
Ne çıkar....
Sevgin okyanuslara bile sığmıyor ya
Bu bile yeter yanlızlığıma....

 Gün batımı
 Bi parkta felsefe yaptık aşkla
 Siparişle gelmiyor sevgi dedim
 O acıyla gelir sevgi dedi
 Ve ekledi hayal kurma yarın diye bişey yok
 Kökleri topraktaymış aşkın
 Kurtulmak istesen de kurtulamıyorsun
 Ve aşk giderken yalnızlığın yanına not düşmüş  sakın ağlama diye
 Yargısız infaza hazır
 Yarı zamanlı çalışan taşeron firmaya verilmiş sevgi
 Gerçekte kaç sevda sıyrılıp geçti mutluluğun içinden
 Gözlerimizin gördüğü
 Elimizin değdiği her yere , gerçek kimse varmı  diye sormak gerekiyormuş
 Ne diyorduk..
 Kum sancısıymış sevda
 Kum düşürür gibi acı döktürüyor insana...
 Ve ömrümüze düşen mutlak kazaymış aşk...

Sevdaya Göz,Dillere Söz Değdi
[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] @@@
Sevdaya göz,dillere söz değdi.
Çamura bulandı,kalpler kirlendi.
Ne yedik,ne içtik ki,
Bakışlarımız ziftlendi...
Ne düşündük,düşledik de,
Bizi biz yutar hale geldi.
Sevdaya göz,dillere söz değdi.
Karıştırdılar ortalığı.
Birbirimize düşürdüler,
Sonra da tamir bile etmeden,
Çekip gittiler...
Ne dediysem takvim misali çıktı bir bir.
Hep dünde,yarında kalıyorum.
Kolumda eski,dedemden yadigar bir saat,
Fakat zamansız yaşıyorum...
Hep dünde,yarında kalıyorum.
Öyle kanıyor ki sol yanım,
Titriyor ki elim.
Eylül yaprağı gibi sallanıyorum.
Dedim ya sevdiğim.
Göz değdi,söz vurdu.
Anla işte göz bebeğim,
Bizi onlar yaktı,
Olanlar bize oldu...

Varlık ona..yokluk bana
O yanda gurbet bu yanda sıla
Nereye yürüsem yar kalıyor ardımda
Bölünüp kalıyorum sürü sürü yalnızlığa
Gül rengim soluyor..Sen olmayınca..

Hayata Bir Bakış
[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] @
Boşalmak için,çılgınlar gibi alışveriş yapıyoruz.
Yine de mutlu olamıyoruz.
Çünkü raf raf eksilen ömrümüz,
Yüz yüz eksilen suretimiz var.
Şunu da alsam tastamam mutluyuz sanıyoruz.
Kargolar bekliyoruz kapı önlerinde.
Mesajlar telefona geliyor zaten.
O güvercin kokulu mektuplar nerde saklı?
Kuş kanadının kalem olduğu yıllarda kaldı.
Duvarda asılı duran eleklerin,
Dere kenarında urba yıkayan güzellerin olduğu yıllarda kaldı...

Zaman ışıktan atın sırtında ondan mı bilmem,
ama bir şeyler çok hızlı.
Hızlı doluyor, hızlı boşalamıyoruz.
Eskiden toprağa değerdi ayaklarımız.
Negatif yükümüzü bir o sırtlanırdı...
Şimdi tokalaşsak elektrik çarpıyor.
Mutluluk dev inçlere emanet...
Ne kadar büyükse o kadar mutlu olacakmışız gibi anlatılıyor.
On iki taksite bir mutluluk veriliyor.
Böl bölebilirsen.
Hesabını sen yap,yapabilirsen...
Bazen diyorum bu gidiş nereye?
Tükettikçe tükeniş nereye...
Eksildikçe eksiliyoruz kendimizden.
Çıkan değerimizle kalanımızı toplasak,
Eksilenimizi bize geri verir mi hayat?

Biliyorum geleceği yok
Karşılığı yok zamanı yok
Olmazı çok diyorsun aklıma
Ama İşte aşk tam da bu...
Hayal kuran, umut eden
Yüreğimde kendi dünyasını kuran
Aklımı tutsak eden.....
                    (Gözlerinin hapsindeyim)

Her şey bitmiştir o an
Gözünün önüne gelse de
Yaşananlar...
Ne çare ki dönülmez geri
Belki dersin çıkıp gelir
Yeniden sarar benliğini
Ama imkansız bilirsin...
Sonra arkaya dönmeden
Kaçmak istersin
Kurtulmak için bu sevdadan
Kolay mı vazgeçmek
Sevgiyi hemen bitirmek...
Seven vazgeçmez bilirim
Sen sevmediğin için
Zaten tüm olanlar....

    MANZARAM

Düşlerinin prangasıdır beni bağlayan,
Hüzün köpüklü sahillerde bileklerimden.
Kaybetmiş kendini, uçurumlarda ağlayan,
Farksız gözlerinin girdabı batan tekneden.

Giyotinimdir kararmış ufkumdaki yengeç;
Akrebini gör zehrini içtiğim zamanın.
Bir de, feryadım ulaşmadı, duyulur er geç,
Ve gülleri solduğu gün, gençlik baharının.

Zaman; korkunç daire, gün be gün daralmakta,
Cellâdımı dır  narin ellerin infazımın?
Hazin bir hal ki azatlığım sana kalmakta,
Mutluluğum, vuslatım ancak rüyalarımın…

Batmayacak güneşisin talihsiz bahtımın;
Hayat iksirisin ıstırapla dolu ömre.
Suali ancak sana, muamma bilmecemin?
Bu yollar çetrefil, söyle yöneliş nereye?

Neden hayata arka kapıdan girmekteyim?
Gökyüzü simsiyah kurşunla örtülü bana!
Söyleyin! Yoksa bende mi kast’a köleyim?
Çilenin zincirinde bende dert tasa…

Ümidim oldu, yüreğimdeki siyah nokta,
Hangi ölçü; yapılır, gecelerime kıyas?
Kararıyor ömrümün yolları aynalarda;
Tutmak, vazife oldu bana gece, gündüz yas!

Duymuyor kulaklarım, tutmuyor eklemlerim,
Heyhat! Ne yeis görmüyor gözlerim olmuş kör!
Ağlarım labirentte ben ve bitmez dertlerim,
Gücümü yitirsem de, ruhum hala asil sör!

Tek bir çaremsin ne olur artık anlasana!
Çöldeyim, gözlerinden varıyorum vahana,
Koşup, yakalayamadığım ankam olsan da;
Sensin varışım; Ruhum bedenim yorulsa da!

                                          Hikmet BAŞ

     FECRE ERİNCE

Gecenin karanlığında genleşen dertlerim,
Uzandıkça, ağırlığıyla eziliyor bedenim.
Zifiri gecede bir çığlık bozuyor sessizliği,
Bu çığlıkla yırtıldı gecenin engin derinliği.
Sessiz odama bütün kasvetiyle dolan gece;
Çevremdeki eşyanın sessizliğiyle birleşince,
Hiç beklenilmedik anda içten bir vurgunla beni,
Çekiyor ızdırabın doruklarına ruhumla bedenimi.
Ve bu vurgunla değişime uğruyor yaşamın rengi.
Yüreğimde aşk, bedenimde verem belirecek belki?
Kaçmak istedikçe bu hafakandan uzağa,
Yüreğimden tutuluyorum ümitsiz bir tuzağa!
Yakınlar uzaklaşıyor uzaklar mı uzak,
Anlayamadığım hayat, bu nasıl bir tuzak?
Giz, büyü, sır, soru işaretleri iç içe,
Düşündükçe felsefeyi, artıyor işkence!
Diyorum ki; diner belki bu gece dinince.
Bitmez gibi görünen sızı fecre erince!..
                                   
                                     Hikmet Baş

Üşümeden....
Ört üstümü
Adı ayrılık olsa da