Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

GÖLGENİN ETTİĞİ DUA
Ne kadar yağdı diyorlar?
Nen  kadar?
Cam kenarı avuç açığım kadar göğe
Üç beş katre…
Gökten seccade üstünde açığım avuç kadar
İki göz iki çeşme
Allah  ne verdiyse
Gölgeme üç
Bilemedin beş parmağı geçmez
Gönlüme yağan..
Ya !!!
Çığ düşse
Ne biliyim
Yaşamak düşse bir gün de
Ömrüme
Etraf gene sessiz
Yetim bir gece
Beni  yalnız sanan karanlık
Gündüz  gelde
Bak senden arta kalan  gölgeme…
                                           Tef.
                                 Yagmur sonrası göğe

Söz dinlemiyor kalp deki fırtınalar
El  açmış kaderin yalın ve ıslak busesi
Vakitsiz dilsiz bulutlar yağmura
Sevmeyecek mi bizi diye....

Önünü göremeyen düşlerim
Sessizliğin gölgesinde saklanıyor
Masum lavanta kokulu baharlarımıza ne olacak
Zamanın koynundaki telaşlarımız bitmeyecek mi

Süzülüp gidiyor sevgiler
Savrulan hüzün bulutlarının arasında
Niyet edip bekledik dirilmeyi
Hislerin  çırpınışlarında
Dualar susarken
Acılar vurdu kıyılarıma
Yavaş yavaş yok olurken
Ben bi rüyada ölmüşüm

👏👏👏

Yüreğimden dökülen sözler bile
Seni anlatmaya yetmiyor
Yazmışım, çizmisim neye yarar
Yanımda olmadıktan sonra
Sana dokunamayinca...
Belki umut kapıları aralanir
Bana gelen yollar kısalır.
Mutluluğu birlikte arar bulur
Yarınlara gülen gözlerle bakarız.
Gönlümüzdeki yağmurları birlikte
Yaşarız....

Sen bir şiirsin..
Ölümlü şairlerin ölümsüz dizeleri kadar
içimdesin

Sen bir şiirsin..
Söylenmemiş sözler gibi tertemizsin

Sen bir şiirsin..
Merhametin kül rengi' msi halisin

Sen bir şiirsin..
Annelerin en güzeli en güzeli sensin

Şarkı bile mırıldanamıyorum
Şiiri nasıl yazayım
Tek tek döktüm içimden her şeyi
Kalan hiç işte...
Oyuncağı elinden alınmış çocuğun mahcubiyeti var yanağımda
Yazmaktan bi adım öte de
Ki ben şiire benzetmeye çalıştıkça nerde nasıl olduğumu bilmiyorum artık
Kapatıp gözbebeklerimi
Gökyüzündeki yaraları saklanmış bi buluta misafir olmaya gidiyorum
Döktüm içimde ki her şeyi
İç işte kana kana/yana yana

Sesinin yankısını yitirdi çocuk
Yetim kaldı dört  duvar
dört mevsim
Belki de
hiç şiiri olmayan şairdi gökyüzü
Kuşlar uçmayı ondan öğrendi,
Bulutlar ağlamayı
Bülbüller en güzel şarkılarını söylemeyi,
Zaman dururdu
En demlisinden düşlerin kıyısında
Arda kalan  mavide
Isınırdı çocuk

Düşlerimin arkasında kalan zamanım
Gel desem gelir misin!
Bulunduğum zamanin gerisine götür beni
Bilmediğim, yaşamadığım bir vakte...
Içinde mutluluk olsun
Dertsiz,kedersiz bir yaşam.
Yarınlara umutla baktığım değil,
Güzelliği yaşadığım bir mekan.
Sabahların hep aydınlık olduğu
Gecenin hüzün dolmadığı zaman....

    "Seninle olmanın en güzel yanı ne biliyor musun?
Elin elime değmeden avuçlarımı terleten sıcaklığını taa içimde hissetmek.
     Seninle olmanın en kötü yanı ne biliyor musun?
”Seni seviyorum” sözcüğü dilimin ucunu ısırırken her konuşmamızda boş yere saatlerce havadan sudan söz etmek.
    Seninle olmanın en heyecanlı yanı ne biliyor musun?
Aynı şeyleri seninle aynı anda düşünmek birlikte ağlamak gülmek. Ve buradayken bile seni çılgınca özlemek…
    Seninle olmanın en acı yanı ne biliyor musun?
Seni hiç tanımadığım bir sürü insanlarla paylaşmak. Senin yanında olan, seninle konuşan herkesi çocukça kıskanmak".

Nasır tutmuş bir hayatın
Aktörleri hem dem olmuş.
Dört nala giden nefis atın
Gül yüzünde güller solmuş..
Dayadıkça inat eri
Harman bilmiş her bir yeri
Sefersiz kalalı beri
Vicdanlar şaşar yolmuş.
Dağlarına yankı eden
Durup durup ırak giden
Sol yanından eksilten
Arzular yaşar olmuş..
Düşleri sonsuz ipe dizdik.
Helalde ısrar eden bizdik
Yedi cihanda deli dolu gezdik
Elin olan bizim ,
Bizim olan elin OLMUŞ...

İNSANOĞLU.....

Derler ki İnsan....
Yirmibir günde alışıyormuş herşeye..
Alışmıyor,alışamıyor işte.....
Yanlızlığa alışıyor belki...Ancak...
Ayrılığa alışamıyor işte....
Yoksulluğa alışıyor belki..Ancak...
Onsuzluğa alışamıyor.....

Derler ki İnsan....
Kırk günde unutuyormuş her şeyi....
Unutmuyor...Unutamıyor işte.....
Dargınlığı unutuyor belki..Ancak...
İhaneti unutamıyor işte......
Benliğini unutuyor belki....Ancak...
Sevdiğini unutamıyor işte....
Unutamıyor insan......

Sen şiir yaz
ben sessizce okuyayım
yüreğime kazıdıklarını...

Kırmızı ışıkta
Tadımlık değil
Doyumluk aldık biz acıları
Mutluluğa yeşil ışık yakmaya geç kaldık
Sarı ışıkta kaybettik sevgileri

     GÜNAH

Etrafımda mor dağlar,
Ruhumda bir kasvet var.
Her adımda ki firak,
Ruhu; inceden sallar.

Ben, dünyasında gezen;
İhanete uğramış,
Tecrit koyunda keşiş,
Bilmez ki ne işlemiş.
     
Hikmet Baş   

   İÇİMDEKİ  PERDE

Nedir bu renk cümbüşü?
Karanlık gecemdeki düşü,
Görüp anladım düşüşü,
Ve  soldu bir insan gülüşü!

Ağırlık kalpte çarpıntı,
Çanların çıngırağı acıklı,
Vakit daralmakta artık,
Arayışlardan perişan kaldık…

Vurgun yemiş dehlizlerim,
Kimsesiz garip kalmış ellerim,
Tutunacak dal ararken düşlerim,
Acının perdesinden ürkerim.

Ne akan sular alır  götürür,
Ne sonsuz okyanus boşluğu,
Örer bir sızının  yokluğu,
Varla yok arası umudu.

Her lahza ıstırap güneşi,
Bulunmaz bir ahengin eşi.
Gecenin bittiği  o yerde,
Açılır içimdeki perde.
 
 Hikmet BAŞ

Bir aralık sevindim ben
Pencere önünde ayrılık bilenen aşka
ki bendim ömrümdeki kendime tek yara
Bir aralık kavuşamama günü sana bana
Aralanadursun ayrılıklar yana yakıla. .