Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

mavi penceresinde gün uzaklara
kanat çırparken göçebe aşklar ki
biraz daha başka şeylerden uzak..'
sana kalbini titretmek kadar
yağmurların biriktirdiği
şiirler demlendiririm..

sesimi sulara verdim bu bahar
dinle ki sana ne söylemekte;
..
II.
  sabah olalım istedim  seninle
  bir uçtan diğer uca aydınlık
  gün ışığı demlemsin hep yürekte
  hasret çöreklensin sensizlikte
  sabah olalım hadi gel  seninle
  buğusunda aşkın.

zamanın gölgesinde haziran
kıyıya vurmuş her şey mümkün olarak
gül  içinin perişan ettiğimiz ne varsa
dem tutacak seninle..
alın yazısına esrar katmışken aşk..
sen beni güllere yaz.!
sen benim için yazlara gül.!
III.
 geçmişse gün geçmiştir dün gibi
  ağaran .. hazana dönen vakte
  kekre tadına aşkın yemin ki
  bu gönül sendedir her daim
  değişen sevdalar değildir
  mevsimdir mevsim..

varlığı değiştirmek...
yanlış -bellediğim-benliğimin tabakalarını
üzerimden atmaya, soymaya devam ederek...
tırtıl ayaklarımla yürüyorum,
derinin dökülmesi gerektiğini bilerek...
zaman ve tekrar ile,
kelebek kanatlarımı bulmadan önce...

eski ve atılmış kabuklarıma bakıyorum
olduğumu sandığım insanın...
azıcık üzüntü ve çokça hüzün ile,
ama aynı zamanda biraz rahatlama ve mutluluk ile...

kalkan her tabaka ile, daha hafif hissediyorum...
her acı dolu soyulma ile, daha da özgür...
atılan her deri ile, daha derinime uzanıyorum...
değişen her katman ile, daha da kendim oluyorum...

bana öğretmeye devam et,
özgürlük için asla geç olmadığını...
değişiklikleri kucaklamak için,
özümü fark edeyim, kendim olayım...
kulağıma ''gayret'' diye fısılda
kabuklarıma çok sıkı yapıştığımda...

şarkına ruhumu alıştırmaya devam et,
ve süren değişimime...
bana her gün hatırlat
ve inandır beni;
bir gün bütün kabuk ağırlığının üzerimden kalkacağına...

bir tırtılın destanı.

Acı söyletir
Ağrı sizlatırmış ya
Öyle yorgun
Öyle üzgün yürek.
Anlatan anlayana dilemiş
Fazla söze ne hacet...

Kaç kış geçti
Karlar erirken
Kaç bahar geçti
Güller solarken
İçimizdeki umutlar
Ne eridi
Nede soldu
Yaşarken....

Gül giderse
Diken gider,
Bülbül gider
Sevda gider
Canan gider
Can gider
Ömür biter...

Ne guzeldi;
gözlerimdeki sana kanat çırpmak

Ne güzeldi;
yüreğimdeki seni sevmek

Ne güzeldi;
sana giden yollarda hayal kurmak

Ne güzeldi;
Bakışlarında bile "Seni seviyorum" u görmek...

Ancak yalanmış hepsi
Güzel olan ne varsa içimde uhte kalan...

                                                         Deniz
                                                         5 Haziran
                                                         04:10

kelimelerim bitti suskunluk  bekler beni

bir tırtılın destanı.

çok doğru bir tespit, teşekkür ederim...

bir de yarım tırtılın destanı vardır
ki onun çabası destanlığı da aşmıştır;
bakmadan/aldırmadan yarımlığına
yarım bir koza örer inadına
üstelik ikarus'a öykünüp
güneşe bile uçar tek kanadıyla...

çok doğru bir tespit, teşekkür ederim...

bir de yarım tırtılın destanı vardır
ki onun çabası destanlığı da aşmıştır;
bakmadan/aldırmadan yarımlığına
yarım bir koza örer inadına
üstelik ikarus'a öykünüp
güneşe bile uçar tek kanadıyla...

bekliyoruz.hemen yazın.

Biten umutların ardından
Gün doğar yeniden
Hadi yine sev beni
Sessiz geçen günlerime inat
Yeniden sev beni
Vazgeçmedim bilesin
Sen vazgeçtim desen bile

Ben seni beklerken
Ruhum kucak açmış çoktan
Bilirim dönmezsin
Yeniden beni sevmezsin
Bir umut olmasa da
Yine de beklerim...

Gözlerimde gözlerin yanıyor
Bir şiir yanıyor gözlerimde
Ruhum yanıyor tepelerde
Ve bir kibrit de ben yakıyorum
Sigaramı tutuşturup gözlerine atıyorum
Gözlerimde gözlerin yanıyor

İmkan-sızı-ma

Bu sana yazdığım onca son şiirlerden bir şiir
İçimde çarpışan anlamsız kelimelerden dizeler
Umutların git gide azalıp yok olduğu
Anlamsız zamanlardan bir zaman...
Devam ettiremeyip boğazımda düğümlenen
Sesimin belli belirsiz çıktığı yürek fısıltıları
Aklımın oynadığı hayalle gerçeğin dans sahnesi
Ve beklemek beklemek beklemek
Gelmeyeceğini bile bile uzayıp giden gecelerde
Ve kaybolmak donuk bakışlarla soğuk ellerle...
                                           (Sevmek suç muydu?)



 
 

Bir tepenin başında yan yana iki ağaçtık
Sana her baktığımda dallarım yeşerir
Çiçekler açar, meyveler verirdim türlü türlü
Güzel kokular saçardım rüzgar dallarımı yaklaştırırken dallarına...
Mutluydum alabildiğine
Bir gün sıkıldın tepedeki tek ağaç benden
Uzaklara bakıp daha eğlenceli
Ormanı fark ettin
Ve bir gün birşey demeden
Arkana bakmadan köklerini söküp gittin
Ve ben...
Döküldü yapraklarım sarardı çürüdü meyvelerim
Ardında bıraktığın yaprakları izlerken
Ormandan arada bir kahkahalarının sesi geliyor
Mutlu oluyor gibi oluyorum
Ama kuruyor dallarım yağmur yağarken bile git gide...
Ve bekliyorum dallarından yapılan bir balta
Gelip kessin diye beni...

yürüdük...
ağzımızda dağılmış birinci derece'de yanık türküler
dilimiz yangın yeri...

yürüdük...
güldüğümüz'de, çok daha yorulduk...
avucumuzun içinde, çizgiler...
çizgilerden evler...
yollar...
sonra dağlar...
sıra dağlar...
hikayeler... masallar...

yürüdük...
çok yol aldık
en sonunda,
düşeyazdık ki;
yarasından izin almayan kabuklar bağladı bizi hayata...

Davetsiz misafir olsamda
Tanrı misafiri olarak gör beni
Aklını değil,kalbini almaya geldim
Yazsamda,yazmasamda
Bütün sevdalı cümlelerinle ört beni.