Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Yoruldu cümle
Kırıldı kalem,
Yüreğe elem düşünce.
Beyhude değil şu alem
Kul olup aşka erince.
Sevdalar isim değişmiş
Doruklara nice sırlar erişmiş
Bizden olan yabana eğilmiş
Gaye dünya olunca.
Çıktık ömür yoluna
Daldık dünya malına
Kul olup her haline
Şükrü  faniye verdik
Oyalanmaktan başka
Söyle neye erdik...

parmak uçlarımda fesleğenler...
gözlerimde ha düştü ha düşecek şebnemler...
saçlarıma asılı/geceden kalmış yıldız tozlarıyla...
sözlerinde çiğ damlası saklayan dudaklarımla...
-bilinmez bir akşamüstü ya da bir seher vakti-
cemreler düşüreceğim ruhuna...

Yüreğim;
Şiirlerden
Dünden/günden
Sensiz gözlerden
Ağlayıp içimde biriken düşlerden
Üşüyen soğuk mevsimlerden
Güneş yanığı iklimlerden
Denizin üstünden sevdasız /sevgisiz uçan kuşlardan
İçimi parçalayan dilden, sözden
Kıyısız/ kimsesiz gülüşlerden
İsmimin her bir hecesinden
Sessiz sedasız  susarken “sen “ eden düşlerimden
Yüreğin/sevdan  gücenir mi ?

Bu Son Bahar Yapraklar Dökülmedi   
Çünkü Hiç Yeşermemişti 

.

Çocuk, gökyüzüne bak...!
Önce
Yağmur bulutlarını ,
Sonra ardındaki ,
Güneşi,
Gör
Hisset
Teninde ve yüreğinde.
Sonra da
Bir kaç damla yagmur,
Yüzüne
Gonlune
Avucuna.
Sonra da,
İçindeki sırları
Bırak gökyüzüne,
Bilir onlar
Gidip
Kimi bulacağını.
Ne fısıldayacağını ...
Gece olunca
Yıldızları izle...
Taki güneş ,
Doğup ,
Yüreğini ,
Isıtıncaya kadar.
Çocuk....

bir bakarsın umut yağar gökden kirpiklerinin dibine... ellerim ağaç olur...yapraklarım sen...

bi bakarsın bi gün en mavisinde güneşin, gözlerim açar bi ayçiçeğinde; sen çekirdeğimde....

bi gün belki de kavuşuruz bir şekilde...

düşündüklerimle söyleyebildiklerim arasında
kaybolurum ara sıra...
öyle bir uçurum var ki aralarında...
bir ip cambazının en heyecanlı gösterisi gibi
dolaşır dururum parmak uçlarımda...
her hücrem düş/ün/mek ister...
hissettiklerimi söylemek,
açmak zihnimin en gün yüzü görmemiş odalarını
lakin, uçurum döndürür başımı...
hem yükseklikten korkarım ben...
tıpkı kendimi kaybetmekten korktuğum gibi...
işte tam da böyle zamanlarda
düşündüklerim ve söyle/yeme/diklerim arasındaki uçurumda ayaklarımı sallıyorum...

İçin,içimi bı sarmaşık gibi fethederken
Vazgeçtim kalbimden
Gözlerin hala gerçek
Sevmek dışında başka mucizelerin de varmı?

kaleme ve yazdıklarına

and olsun güle ve bülbüle

“kalemin kağıda hasretindendir 

yaprağın güle fetreti’ şiir

kalbimin hududu kimden itibaren

sağanak olup boşanıyor sana

kelimeler dolusu şiirlerle

şairler

gül yarası alıp her yerde..“

Sabah
Okula gelince
Ekmeğim hep aklımdaydı
Beslenme saatinde ye demiştin ya
Bekledim, yemedim
Yalansam
Ekmek çarpsın be anne

İlk ders
“Hayat Bilgisi” ydi
Ekmeğin öyküsünü öğrendik
Topraktan, sofraya kadar
Çok çile çekermiş
İçim acıdı
Ekmeğime dokundum, sevdim
Hemencik kızma
Öğretmenim görmedi
Ekmek çarpsın be anne

Sonra
Zil çaldı,
Beslenme saati dedi öğretmen
Yiyeceklerimizi, sıraların üzerine çıkardık
Bir görseydin
Herkesin her şeyi vardı
Benim tekçe ekmeğim
Ve
Gazoz sansınlar diye
Şişeye doldurduğun suyum
Arkadaşlarım bana baktı
Ekmek çarpsın be anne

Gizem
Sadece Gizem,
Bir parça peynir verdi
Sana da bir parçasını ayırmıştım
Dayanamadım
Hepsini yedim
Söz
Billahi söz
Yarın yine verirse
Hepsini sana getireceğim
Ekmek çarpsın be anne

Şeyyy anne,
Bizim ekmeğimizin katığı neden yok?
Yoksa ceza mı verdiler bize?
“Derslerini yapmazsan, öğretmenin ceza verir.”
Diyorsun ya bazen
Öyle ceza mı?

Öyleyse,
Bize ceza verenleri
Ekmek çarpsın be anne!

Sıtkı Özkaya

Eline,emeğine ve yüreğine sağlık.

Bugünü yarına,
Benide “ona”bağlayan bı gündü
O günden sonra günler hep Oydu
Onsuz bir günüm gecmiyordui
Gün dogumumda
Gün batımımda
Ve ben hep onu yazarken yaşardım...

Kimse bilemez
Hangi kuşun kanadı kırık
Sen göstermezsen yaranı.
Taşıdığın umut kadar
Ya da içtiğin su,
Soluduğun havadır belki de
Kim bilir...
Seni sen edenden başka..?
Kim inanır
Seni sabır taşı yapan aşka.
Çektikçe büyüyen
Dualarda eriyen
Bir nefeslik ömre
Bin bedel ödeyen..
Kim bilir..?
Susup kadere  boyun eğeni
Omzundan büyük
Sevgisini azık edeni..
Kim bilir nakşedenden başka..
Tutunmuş gidiyor
En sevgiliye
Götüren aşka.

Yüreğine bile güvenme derdi annem
Gün gelir ağlar; susturamazsın.
Bilmem hangi yıldızın mesafesinde
Can bilip yanımda bildiklerim..

Yaralarına çare arayan adam
Suda suretini gördü
Gördüğü suretten öte
hiçliği göremedi ve bu yüzden
Yaraları yaralamaya devam etti  ...

(Bugün gezginim hiç görmeden ve hep görerek    )