Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

yine bir gün mutluyuz işte...
gündüzler kırk sekiz saat,
geceler yirmi iki dakika sürüyor sadece...
hava kararmıyor sadece gözlerini dinlendiriyor...
karanlıklar basmıyor...
yazlar sıcak ve bol limonatalı
kışlar ılık ve az biraz yağışlı...
kadınların saçlarında papatyadan taçlar
ben diyeyim beyazperdeden
sen diyesin cennetten...
çocuklar, altın sarısı saçları...
gözleri kömür karası...
tüm insanlık toplanmışız bir nehrin kıyısında...
kimisi ak topuklarını daldırmış suya...
kimisi hayallerini salıvermiş suyun berraklığına...
herkesin işi var gücü var, yorulmadığı...
para mı?.. bilinmiyor bile adı...
yenilsin, içilsin ama israf edilmesin diye talimat gelmiş...
herkes birbirini çok sevsin diye emir verilmiş...
yok öyle uzaktan sevmeler,
herkesin eli sevdiğinin elinde...
mutluyuz ki ne mutluluk...
üstelik
şampiyon oluyor her sezon su topu ekiplerimiz...
mutluluğa düşen tek gölge
ellerimize bulaşan çamur izlerimiz...
yürekler arınmış nehrin suyuyla
kötülükten bir damlacık  bile kalmamış iz...

yine bir gün mutluyuz işte...

Yüreğinize, zihninize sağlık.
 İyilik ve güzellikleri anlatan dizeleriniz için Allah razı olsun.

Selam ve saygıyla.

Çek...bitsin.
Unut...gitsin.
Umut...tükensin.

Gözlerimizde yuvalanan
İçimizde gizlediğimiz
Küf kokulu sandıklarda özenle beklettigimiz
Kokusuna aşina
Kıyılarına sevdalı
Özlemin kıskacında
Yürekte tatlı bir yorgunluk
Yorgun yüzümüze çöreklenmiş
Ömür cizgileridir
Geçmişimiz….

Yüreğinize, zihninize sağlık.
 İyilik ve güzellikleri anlatan dizeleriniz için Allah razı olsun.

Selam ve saygıyla.

çok teşekkür ederim...okuyan/ anlayan yüreğinize sağlık...
şiirce kalın...

Gece bilir mi gündüzün güzelliğini!
Hiç kavuşamadı ki güneşine
Nereden bilsin.
Ya gündüz,
Bilir mi gecenin yalnızlığını!
Hiç yalnız kalmadı ki
Nereden bilsin.
Ben;
Gecenin yalnızlığını da bilirim
Güneşe kavuşamamanın acısını da...
Ellerim üşürken sildiğim göz yaşlarım
Bana geçmişi hatırlatır
Gecem de gündüzüm de bir olur...

Yokluğun,
Ne içimi ısıtır ne de yalnızlığımı örter
Geriye ise hep yorgun düşlerim kalır...

insan nasıl insan oldu
ben bu soruyu çok saçma buluyorum
ve de bu soru üzerinden de kitaplarda yazılmıştır
benim kişisel görüşüm olarak bu soru çok saçmadıdır
çünkü Allah bizi böyle yaratmış ve de şu an da insan da hiç bir değişiklik yoktur. İNSAN HEP İNSANDIR bu sorgulanamaz.
Erdal demirkıran ın BEN DÜNYANIN EN AKILI İNSANIYIM kitabında
'insan düşünen bir hayvandır sözünü' sorgulamıştır
bende bu söze katılmıyorum insan insandır hayvan hayvandır .

                                        Yusuf   Bayar                     
                                              siirt
                                          24.02.2018

sevmek gülün  kalbinde çınlayan kelimeydi
ve ben o kelimeye kök salmak için
yazıldım bu şiire sessiz harflerle..
dört yanım anneyle doluyken
bir yanım çocuk düşlerinden ödünç
dal uçlarında tomurcuklanan yitik bir bahar
bulutlar da biribirine sarmış acıları
soluklanmadığım ne uzak menzilim
söz kayıp bir şiirdir
senin baharından açacak

Bir duvarda,
Tuğlaya harç olur ana
Sıkı tutsun aileyi diye.
Biri kayıverecek olsa
Tutunsun diye ezilir
Dizilir büzülür.
Bir harç
Biraz araç
Biraz taş
Fazla yumuşasa
Dağılacak duvar
Katılaşsa kıracak
Her  iklime ayrı sabır
Gören de  koruyan
Kaya sanır..

özlemim
ağırlığınca dolunay...

burukluğum
boynu bükük bir hilal...

hüznüm
kan çiçeği renginde...

ve
sensiz geçen her an
yıldızlarına saklanan gözlerimin ferinde...

Yokluğunda;
Ellerim almıyor hüznün çokluğunu
Yüreğim kaldıramiyor hasretini
Sevda arlanıyor
Sevgi darlaniyor
Eksik ve yitik bu coğrafyada
İcimizdeki kış,bahara hasret

Yorgun şiirlerim var ...
Umuda hasret şiirler
Bahara özlüyorum
Çiçek gibi kokan sevinçleri
Sen geliyorsun aklıma
Ve suda suretini görüyorum
Ardından
Değişmeyen hüzünler

(Bugün gezginim rüzgara bıraktım kendimi  )

Patikadır çileli yollar
Hasret kokar çiçekleri.
Kavuşmamış yorgun kollar
Yuttukça büyümüş dilekleri.

Azat ederken kartal kuşları
Gözünde  billur olmuş yaşları.
Yara derin, yuva serin
Haydi kanatlanın  yaralı düşler
Gökten inen rahmeti derin.

şimdi ben sussam
sen de susarsın...
mavi kırlangıçlar kuşatır beynimizi
avuç içimize sığınırız...

bir tahterevallide gibi yüreklerimiz...
azıcık aşağıya düşse düzeylerimiz
ağırlığıyla dengeler bir diğerimiz...
sonra el ele verir salıncağa koşarız...

bir adaya çıkarma yapsa ayak baş parmağım
senin küçük parmağın huzursuzlanır...
bir damla yağmur düşse kirpiklerimden
senin göz/söz yaşların ıslanır...

Bu rüzgar dalını kırar
Yaprağını düşürür
Takılma rüzgara
Bu yağmur da çok ıslanır, üşürsün
Bulutsan gurlemeyeceksin,yağacaksin
Ateşsen,yakacaksin
Neysen o!
Kuşsan kuş
Aşíksan aşık
İnsansan insan

Gün olur dağılır kara bulutlar
Gün olur yayılır.
Çiçeğin maviye  tutulduğu yerde
Mevsim bahar sayılır.
Renklere bağlanmış
Duyguların çeşmesi.
Coşuyor coşturuyor
Esintinin busesi.
Yapraklar dallarda
Yeşil kalır hayat.
Tesellinin çoğu
Olduğundan bayat.
Tırmandı ruhun sesi
Çıkılmaz yokuşları.
Duyamaz olduk heyhat
Yürekten vuruşları..