Sevdiğimiz Şiirler

Usulca gelmeli aşk.
Usulca bırakmalıyım seni kalbime.
Usulca düşünmeli.
Usulca söylemeli.
Usulca sevmeliyim.
Usulca gelmeli aşk.
Usulca bırakmalısın beni kalbine.
Sessiz dualarında beni dilemelisin.
İçine sine sine, telaşsız sevmelisin.
Bir bana söylemeli, herkese susmalısın.
Aramızdaki sırrın sırdaşı olmalısın.
Bir ben bilmeliyim.
Seni…
Sevgini.
Beni nasıl sevdiğini.
Bir sen bilmelisin.
Beni…
Sevgimi…
Nasıl özlediğimi.

Birhan Eroğlu'

         h.n.a.

Çiçeklerin akşamlarını
Akşamların çiçekleri
Aydınlatır..

Çiçeklerin adlarını
Birbirlerine benzemezlikleri
Adlandırır.

Biri alır bir güneşi
Öbürüne yıldız sunar,
Biri öbürünü yağmurlandırır.

Bir başkası bir güzelliği
Akıl almaz çalımıyla
Karanlıklandırır.

Bir düğünü aklandırır biri,
Biri bir yalanı silerken
Biri bir ölümü anılandırır.

Biri bekler sabahları,
Biri gündüz diye çıldırır
Bir başkası aydınlığı akşamlandırır.

Biri bağlar-bahçeler içinde nazlı,
Biri kendi kendini doğurur bayırlarda,
Biri kayalıkları ayaklandırır.

Pencereden bakar biri,
Biri el sürdürmez kimseye,
Biri kendini ağaçlandırır.

Tırmanır biri el ermez dikliklere.
Biri yerlere yaslar yüzünü
Topraklandırır.

Biri ordusunu yayar birdenbire
Tarlalara, öbek öbek,
Kanlandırır.

Biri şarkılarla gözleri besler,
Yeşillikleri ve sevgilileri
Umutlandırır.

Çiçekler hep bekler gibidir,
Oysa hiç beklemezler;
Biri arılandırır, biri kuşlandırır.

Biri rüzgârlandırır gönülleri,
Biri kızdırır soğumuş külleri..
Biri de kendini kucaklandırır.

Biri tek başına yürür yazgısında,
Biri sepetlerde demet demet
Ününü kaldırımlandırır.

Biri vazolandırır kendini salonlarda,
Biri kurur bir kitabın içinde,
Biri de kafes arkasında saksılandırır.

Çiçekler bir şölen yaşamda,
Renklerin en büyük orkestrası..
Dursuz-duraksız çalar her insanda
Sevinci, aldanıyı, ölümü ve yası.

Özdemir Asaf

FİKR-İ SABİT

Ne bileyim ben
Kimdi Amerika'yı keşfeden
Ne eder beş kere beş
Güneyden mi kuzeyden mi doğardı güneş

Kaçıncı padişahtı Yavuz
Aylardan Nisan mı yoksa Temmuz

Ne bileyim nereye gider turnalar
Şeftali ne zaman çıkar
Bahçemde gül açmış ya karanfil
Umurumda değil
Sabahlara dek kadeh elde
Aklım fikrim o güzelde...

Cahit Sıtkı Tarancı

Beklemekle kavuşulmuyor yollar
Gözlerime sürdüm seni çıktım yola
Ve uyku bastırır gözlerimin perdesini
Ağır ağır iner hayalin düşüme
Sen göğümde ay
Düşümde peri
Huyunu seveyim senin sevgilim
Hep uyku sersemliğimde buluverirsin beni

Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında,
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.

Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık.
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
İn-cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık.
Biri benim, biri de serseri kaldırımlar.

Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında,
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.

Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık.
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
İn-cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık.
Biri benim, biri de serseri kaldırımlar.

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]   harikasın hemşehrim    tebrik ederim.

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]   harikasın hemşehrim    tebrik ederim.

Üstad Necip Fazıl sağolsun...

İçimde damla damla bir korku birikiyor;
Sanıyorum, her sokak başını kesmiş devler...
Üstüme camlarını, hep simsiyah, dikiyor;
Gözüne mil çekilmiş bir âmâ gibi evler.

Kaldırımlar, çilekeş yalnızların annesi;
Kaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır.
Kaldırımlar, duyulur, ses kesilince sesi;
Kaldırımlar, içimde kıvrılan bir lisandır.

Bana düşmez can vermek, yumuşak bir kucakta;
Ben bu kaldırımların emzirdiği çocuğum!
Aman, sabah olmasın, bu karanlık sokakta;
Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum!

Ben gideyim, yol gitsin, ben gideyim, yol gitsin;
İki yanımdan aksın, bir sel gibi fenerler.
Tak, tak, ayak sesimi aç köpekler işitsin;
Yolumun zafer tâkı, gölgeden taş kemerler.

                                                                              N.F.K.

Ben senden beni sevmeni, aşık olmanı istemedim ki;
hele ‘şuursuzca’ sevmeni hiç,
bilinç bize verilmiş en kutsal şeydir, sevginle beni kendine borçlu kılmak mı istiyorsun?  
ben senin
teninin sabah yağmurlarına benzeyen kokusunu sevdim

Kendi bahçesinde dal olamayanın biri,
Girmiş bahçeme ağaçlık taslıyor.

ÖZDEMİR ASAF

 ...........................
 Ve  bilenler dediler ki:
  Aşk da, söz de yalan imiş
  Akıl işi değil bu iş
  Ve sonra hatırladık ki
  Sevenler hep boşa sevmiş..."

Abdurrahim KARAKOÇ

Eskiden yeterdim kendime
Artardım bile
Şimdi ne yapsam nafile
Ve
Kim demiş can eskimez diye
Bu can tedirgin tende
Can da eskimiş
Ben de...

Bedri Rahmi Eyüboğlu

❤