Anlamlı Yazılar

Kirpiklerin ucunda intihara meyilli göz yaşlarımıza ne demeli
Ya içimizin derinliğinde korumaya çalıştığımız masum çocukluğumuz
Çaresizliğimiz
Kimsesizliğin yurdunda...

Güzel insanlar biriktirin hayatınızda!
Bencil olmayan, kırmayan, özür dilemesini bilen
Görünüşte değil, yürekten seven.

Hoşgörülü insanlar alın hayatınıza
Sizi olduğunuz gibi kabul eden.
Güvenilir dostlar biriktirin..

Aramızda kalsın demeye gerek olmasın
Yüzünüze gülerken, arkanızdan konuşmasın
Ömre ömür katan insanları tutun yanınızda
Çünkü hayat vakit kaybedilmeyecek kadar kısa...!

Dostoyevski hapishanedeki bir köpeğin yanından geçen her mahkum tarafından tekmelendiğini gözlemler.

Köpek mahkumlardan kaçmadığı gibi yanına bir mahkum yaklaştığında eğilerek tekmelenme pozisyonu almaktadır.

Dostoyevski bir gün köpeğin yanına yaklaşıp başını okşar. Köpek şaşkın şaşkın ona bakarak hızla yanından uzaklaşır ve acı acı havlamaya başlar.

O günden sonra köpek Dostoyevski’yi her gördüğünde ondan kaçar.

Ruhu köleleştirilmiş bu köpek bir sevgi açıdır.
Bu durum insanlar için de geçerlidir. Hayatları boyunca haksızlığa ve kötü davranışlara uğramış sevgi açları iyi bir davranışla karşılaştıklarında nasıl davranacaklarını bilemezler.

Bazen kötü davrandığınız insanlar size tapar, bazense iyi davrandıklarınız sizden nefret eder. Böyle insanların gözünde onları aşağılamanız onlar için bir beklentidir. Sizi gözlerinde yüceltirler. Eşit ve iyi davrandığınızda ise onların gözündeki değeriniz birdenbire düşer...

DOSTOYEVSKİ

Unutur muyum, unutur muyum
Yüreğimin ince tülbentlerinden
Titreyerek süzdüğüm o büyülü rüzgârı,
O mayıs göğünü, ilkyaz parkını,
Hüznü bile gülümseyen bir güle çeviren
O lekesiz çocuk güzelliğini
Unutur muyum.

Şükrü Erbaş

Hiçbir Şeyi Sonraya Bırakma...

Sonra kahven soğur,
Sonra hevesin kaçar,
Sonra ilgini kaybedersin,
Sonra gün geceye döner,
Sonra kelimeler unutulur,
Sonra yollar ayrılır,
Sonra pişmanlıklar ağırlaşır,
Sonra insanlar yaşlanır,
Sonra hayat geçer,
Sonra hiçbir bir şey yapamadığın için pişman olursun...

“Gizli şiir sayısı, gizli işsiz sayısından aşağı değildir. Birçok şiirler, varlıklarını duyuramaz, kendilerine bir elin uzanmayışına sessizce katlanırlar ”

Behçet Necatigil

sana yoksunluğumun örüldüğü
vakitler düşerken geceme
avuç içlerinden öpüyor
ve şiir şiir susuyorum

Hayat , kendini yok sayanları harcar.

İnsan çok sevmekten, kıyamamaktan, kızamamaktan, üzememekten ve hep alttan almaktan kaybediyor...