Biraz da ŞİİR.. 
BENİ UNUTMA;
Bir gün gelirde unuturmuş insan
En sevdigi hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni beni unutma, beni beni unutma, beni beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde
Seni yaşar ve seni düşünürüm
Hayal içinde perişan yürürüm
Sen de karanlığın sustuğu yerde
Beni beni unutma, beni beni unutma, beni beni unutma
O saatlerde serpilir gülüşün
Bir avuç su gibi içime, ey yar
Senin de başında o çılgın rüzgar
Deli deli esiverirse bir gün
Beni unutma
Ben ayağımda çarık, elimde asa
Senin için şu yollara düşmüşüm
Senelerce sonra sana dönüşüm
Bir mahşer gününe de raslasa
Beni unutma
Hala duruyorsa yeşil elbisen
Onu bir gün yalnız benim için giy
Saksıdaki pembe karanfilde çiğ
Ve bahçende yorgun bir kuş görürsen Beni unutma
Büyük acılara tutuştuğum gün
Çok uzaklarda olsan yine gel
Bu ölürcesine sevdiğine gel
Ne olur Tanrıya kavustuğum gün
Beni unutma, beni unutma
---Ümit Yaşar Oğuzcan---
*****
Çok hoşuma giden bir şiir..
Düşünsenize yıllar sonra bu çocuklarımız bizim
karşımıza çıkacaklar..
Belki hepsi doktor-mühendis yada öğretmen olmayacak..
Ama hayatını helalinden kazanan ,
mutlu bir yuvası olan insanlar olarak karşımıza çıkacaklar..
İşte o zaman;
--Hocam ben 345 Süleyman,beni hatrladınız mı?
dediğinde;
--Nasıl unuturum..Büyük *D* yazdırmak için ömrümü vermiştim..!

diyecek ve öğretmenliğin zevkine varacağız..
HERKESE HAYIRLI HAFTALAR..
Sakin olun ve yine sakin olun..
Metin Abiniz..