Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

YİNE SEN
Günle doğarsın her sabah yeniden,
Düşersin yola şikayet etmeden,
İçindeki volkanı tüketmeden;
       Ömrü aşınıp yüreği dolan sen,
       Ey Kaf Dağını süsleyen öğretmen.
Koş çocuğum,koş ikinci yuvana,
Seninle dolan zaman ve mekana,
Taşsın çiçekler,taşsın dört yana;
       Ülkeden büyük gönüllere padişah sen,
        Ey saçlarında kahır dokuyan öğretmen!
Beynin alimisin,sevginin ozanı,
Gezdirip diyarları,hep hasret bozanı.
Elinde kaynıyor ilim,irfan kazanı;
        Kin nefretten arıtan yine sen,yine sen;
        Ey eserine aşkı nakşeden öğretmen!
Sevdalısın bu yoldaki akışa,
Sevdalısın çocuktaki bakışa.
Her derste çıkıyorsun yokuşa;
       Sen en sevdalı,en güzeli seven;
        Yoluna gençliğini veren öğretmen!
Karnede umutlar yaprak yaprak dökülür,
Çocuksuz okulda senin boynun bükülür.
Birlik beraberlikle nice dertler sökülür;
        Her EYLÜLde yeşeren yine sen yine sen,
        Gönüllere binbir renk verensin öğretmen!
Bir yurt var emektar gözlerinde,
Büyük gelecek umut veren sözlerinde,
Evreni kucaklayan koskoca yürek sende,
         En yıkılmaz kale yine sen yine sen;
         Maziden atiye köprü kuran öğretmen..!
Doğunun soğuğunda yapayalnız üşüdün,
Milletin derdini hep kalbinde taşıdın,
Yedi bölgede yedi iklim yaşadın;
         Fakiri zengini bağrına basan SEN;
         Ey ömrüne ömür sığmayan ÖĞRETMEN!!!!

Kasım 2001 Aybastı

Şairler, söz sultanlarıdır; hekimler saltanatlarını vücut üzerinde kurarlar; şairlerin dil güzelliği ruha zevk verir; hekimlerin özverileri hastaları iyileştirir.

İbni Sina

ÖĞRETMENİM BEN

 
Öğretmenim ben,

Gidilmez denilen yerlere giden

Razıyım bilmesin kadrimi kimse,

En sarp yokuşları düz edenim ben.

Tenimde yılların yıpranmışlığı,

Maziye gömenim ben karanlığı.

En son ödevimi verene değin,

Ne bir insan, ne bir kedi, ne bir köpeğin,

İstemem değmesin ayağına taş.

Merhamet denilen şey benim arkadaş.

 

Cehalete karşı savaş açanım,

Anayım, babayım, ışık saçanım.

Ne zorluk, ne yokluk yıldırmaz beni,

Işıklar içinde güzel ülkemi,

Maviye boyayıp öyle uçayım.

 

Ben öğretmenim,

Ellerim tebeşir, yaşım hep çocuk.

Ne etsen de gelir bir gün yolculuk,

İstemem ne varlık, ne mülk, ne para..

Merhabanız yeter şu bahtiyara.

 Sinan Taş

ÖĞRETMENİM BEN

 
Öğretmenim ben,

Gidilmez denilen yerlere giden

Razıyım bilmesin kadrimi kimse,

En sarp yokuşları düz edenim ben.

Tenimde yılların yıpranmışlığı,

Maziye gömenim ben karanlığı.

En son ödevimi verene değin,

Ne bir insan, ne bir kedi, ne bir köpeğin,

İstemem değmesin ayağına taş.

Merhamet denilen şey benim arkadaş.

 

Cehalete karşı savaş açanım,

Anayım, babayım, ışık saçanım.

Ne zorluk, ne yokluk yıldırmaz beni,

Işıklar içinde güzel ülkemi,

Maviye boyayıp öyle uçayım.

 

Ben öğretmenim,

Ellerim tebeşir, yaşım hep çocuk.

Ne etsen de gelir bir gün yolculuk,

İstemem ne varlık, ne mülk, ne para..

Merhabanız yeter şu bahtiyara.

 Sinan Taş

.