Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Yarın başındayız  dost,
Bir adım ilerisi hazan gerisi hüzün
Hele bir solmaya görsün yüzün
Acıya tat, tada  buruk  dönüşüm
Tebessüme sevdadır işim
Yürekte  titrer elim
Ben ve kırgın hayat ;
İki mağdur..
Seni sulu göz dünya
Bize yakın, benden uzak dur..

Senin adın yoklama defterinde bir çentiktir
Okul duvarlarından taşan seslerin çocuk
Şimdi ıssızlığına sirenler delirmekte
Tıpkı sensizlik de uçmasa sağır eder insanı

Dalgın bir  ritimde boğuntusun kalbinden
Saklında kimsesiz çoğul bir kalabalık
Neresinden başlar dargınlık dağılır kimde
Dünyayla ters orantı gerektirir arandaki mesafe
Hangisine meylini versen adın hep yok yazılır

Senin varlığın istatistiksel bir veri
Memleket türkülerinin tutturulduğu yerdesin
Kıt kanaat gülümsedin ve geçti baharın
Vakit kaybettiklerindi darasından düştüğün

Kendine iyilik yapanların en delikanlısı
Sendin, sesin susmalara konuşlandığında
Durma koş, herkesin aldırmadığı sızlanışla
Kör bir bıçak gibi bilendiğin dünyadan
O yaranın sağaltmasına nereden başlarsan

Kime niyet ettin ki sevdiğin kimi buhar
Hayatın süreğidir yazgısına iliştirilmiş aşklar

Gamlı gönle gül dedi
Gözler doldu gitti.
Demli söze gel dedi
Diller bildi gitti.
İki arada,bir derede
Kurt koyuna gel dedi
Koyun soldu gitti.
Ne gönüller geldi geçti
Ne sözler deldi geçti
Bir tufana kapılan
Kurtlar kuzular kardeş oldu da
Kuzu sahibi aç kaldı gitti..
Sırça saraylarda aşlar pişedursun
Gönül sarayında aşklar öldü bitti.

Senin serçelerle serendipçe sesin
Kalbimin ritminin telaşında çoğalır
Mevsimlik çiçek kuşanmış zaman içinde
Sulh olur günler yanıbaşında bir bir
Bana ezgisini yaşamak kalır

Dinledim Yusuf'u kuyudan tahta
yol bulduran sesin nefes
nefese içbükey hikayeler çoğaltan nağme
Yaklaşan gençlik marşlarına eşlik eden
ahın tinde yaralarıma sarılır

Aldığı kadar mutluluk yükü
Bir o kadar  kahır katık
Ne varsa kulağa hoş gelen sesinden
Boğulmuş bu çağın da ötesi
Masalda çocuk, şiirde aşk, türküde ah
Ve dünya uğurlanır soluğunda

Duyduğum tüm sessizlikleri öpmüş
Mesafeleri dağıtmış, yolları arşınlamış
Hayatın dudaklarını okumuş gibisin
Bütün trenlere yetişip mümkünlerin kıyısında
Binlerce lisanı hıfzetmiş davudi sesle
Yalnızlığa ritm tutmuş yağmura kardeşsin.

Suya attım bir taş
Çıkardı bir ses faş faş
Birisi kafama vurunca
Gözümden geliyor yaş

Elime kalemi aldım.
Düşünmeye başladım.
Aklıma bisey gelmedi.
Yazdım yazdım yazdım...

Kış korkutur yüreğimi
Ayaz ve buz,
Çaresizlikten daha hafif gelir..
Yer gelinlik giymiş görkemli..
Gök ;
çiçeklerini  nazlı nazlı göndermekte..
Gözler uzakta
Gözler tuzakta
Baktıkça kamaşıp
Gördükçe kaynaşmakta.
Zengini fakiri ayırmakta 
o müthiş soğuk.
Kimine kürk giydirir
Kimine yamalı  kavuk...

hüsniye hüsniye
beni döndürdün deliye
istersen sor beni veliye
diyecek ki hüsnü 12'de binecek gemiye

SANA DAİR
Seni izlemek.
Saatlerce bıkmadan bir tabloyu izlemek gibi..
Seni dinlemek.
Sonunun gelmesini istemediğim bir hikayeyi dinlemek gibi.
Seni düşünmek.
İçimde hiç bitmeyen bir merak gibi.
Biliyorum…
O tablo bir gün duvardan kalkacak.
O hikayenin bir gün sonu gelecek.
O merak bir gün bitecek.
Geriye kalan…
Yüzümü gülümseten birkaç güzel anı olacak.
Ve
Aynı dünyada
Farklı düşüncede
Farklı hayatlarda olan
İlham verici bir kadın ve bir adam
Sonsuza dek
Zihnimde kalacak.

Zifir karanlık olsa tüm geceler,
Bülbül altın kafeste gülü özler,
Dili susutursan da susmaz heceler,
Heceleri  nameler yapmaktır aşk...
                                             

İnsan ne ki şu dünyada
Düşüncesi kadar umutlu
Yaptıkları kadar var..
Eylülün yanında sararmış
Ocağının başında kar..
Varmışla yokmuş,
Azmışla çokmuş  kadar..
Ruhu daracağında  olsa da
Yarını bitmeyen bahar..

Hayat telaşesi midir bilinmez
Ruhumuzu körelten,
Karın tokluğu için çabalaya çabalaya
Ne umut kaldı
Ne hayal, ne ruh.
Pespaye dolaşıyor ruhumuz
Bedenlerden öte.
Umutlar ve sarı papatyalar
toprak altında şimdi.
Filizlenir mi birgün,  bilinmez.

Gökte uçuyor martılar
Denizde kum gibi balıklar
Bir kilo istavrite
Üççyüz lira diyolar...

Tüm ayrılıkların adı Eylül değil
Yaprak düşer dalından
Sen düşme.
Her hazanın sonu bahar
Beklersen eğer
Dallara tomurcuk
Dillere lisan
Yüreklere  yeniden
Umut olursun...

Beni çiçeklerin diliyle susan yüzünde sakla göğert sonunda
Bağında bülbül olmasam da bu hikayenin kanat çırpınışından vurulmalıyım
Yazmaya muktedir olsam kalemi kınında bileyecektim
Sesler kesiştiğinde nereye yol alır bilmeden
Son söz olarak saklanmnak iyidir bildiğim
Beni son söz olarak sakla kapı eşiğinde
günleri gergefinde geren  genç kız gibi kalayım

Beni adının ricatında bul bu yorulmuş dünyanın
Senin kazandığın bir cenk olsun yengi benim
yenilmişliğime ver günlerin balkonunda asılı duran
 kurusa da katlanmayan kalbimle kalabilirim
Yenilmek iyidir" yenilmiş midir şair bu iyi
Beni mağlup sona kabul buyur sulh olsun kelimesizliğim