Sevdiğimiz Şiirler

Parça parça olabilir mi insan?
Un ufak
En ufak
Minik parçalar gibi dağıtabilir mi,kendini zamanı gelince.
Ya koyarken parçaları yerine,
Ya Eksik olanlar ?
Oysa hiç tamam olmayacak....
Tamamlanmayacak..!
ve boşluklar hep bir umut olarak kalacak...

Sana Dair

Yaşam kadar gerçek,
Yaşamak gibi sahte
Öyle çok şey var ki
Yaralayan insanı,
Bir yürek çarpıntısı
Onu her gördüğünde,
Öyle çok şey var ki bak;
Sana dair.

Yanlış aşklar yaşadık
Yanlış köprülerde
Yanlış gemiler yakıp aldırmadan
İki damla su çaldık
Zamanın pençesinden
Aldırmadan birbirimize.

Bir mucize gerek bize,
Gidecek bir başka düş.
Bir düş ki korkmamış
Zamanın karşısında

Ve bir çağ gerek bize
Ve bir çağ bundan özgür,
Öyle çok şey var ki bak;
Sana dair.

Sonra kuşlar gitti,
anladık dünya yorgun
Sen yorgun, tortusu kalmış
Eski bir korkunun
Görmedik, duymadık,
demedik bunlar kötü

Biz var mıydık?
Aşk var mıydı?

Bu ne senden ilk kaçışım
ne de ilk düşüşün yüreğime.
Ner bu serden son geçişim
Ne de son küsüşüm kaderime.

Tuna Kiremitçi

ÜŞÜYORUM
Bir coşku var içimde bu gün kıpır kıpır
Uzak çok uzak bir yerleri özlüyorum
Gözlerim parke parke taş duvarlarda
Açılıyor hayal pencerelerim
Hafif bir rüzgar gibi süzülüyorum
Kekik kokulu koyaklardan aşarak
Güvercinler ülkesinde dolaşıyor
Bir çeşme başı arıyorum
Yarpuzlar arasında kendimi bırakıp
Mis gibi nane kokuları arasında
Ruhumu dinlemek istiyorum
Zikre dalmış her şey
Güne gülümserken papatyalar
Dualar gibi yükselir ümitlerim
Güneşle kol kola kırlarda koşarak
Siz peygamber çiçekleri toplarken
Ben çeşme başında uzanmak istiyorum
Huzur dolu içimde
Ben sonsuzluğu düşünüyorum
Ey sonsuzluğun sahibi, sana ulaşmak istiyorum
Durun kapanmayın pencerelerim
Güneşimi kapatmayın
Beton çok soğuk, üşüyorum...

Muhsin YAZICIOĞLU

Sen benim; Yaradan’dan ötürü yaradılanı sevişim
Bir adım gelene on adım gidişimsin..Ve herkesi olduğu gibi kabul edişimsin
Sen benim, yalandan ve sahteden kaçışım
Riyadan bıkışım, gerçeği arayışımsın
Ve nihayet doğrunun tadına varışımsın

Sen benim; haksızlığa ve zulme baş kaldırışım
Mazluma kucak açışım, zalime düşmanca bakışımsın
Ve mağdurdan yana tavır alışımsın

Sen benim; bugünüme şükür ve yarınıma dua edişim,
Azla yetinişim, çoğa göz dikmeyişimsin
Ve kapanmayan avuç içimsin


Sen benim; hayat ve kaderle inatlaşmam,
Ekmek için kavgam, bitmek tükenmek bilmeyen davamsın
Ve zorluklara karşı yılmayışımsın

Sen benim; menfaate ve çıkara tepkim,
Almak için verene öfkem, ille de karşılık bekleyene lanetimsin
Ve alayına isyan edişimsin

Sen benim; ahlaksızlık ve yozlaşmayla mücadelem,
Para için kendini satana küfredişim, başkalaşana verip veriştirişimsin
Ve eskiyi özleyişimsin

Sen benim; duygusal yaradılışım,
En ufak şeyi kafaya takışım, kolay unutamayışımsın
Ve bundan bir türlü sıyrılamayışımsın

Sen benim; sonsuz sadakatim,
Merhametim, hissiyatim, şefkatimsin
Ve aman diyene yüz çevirmeyişimsin

Sen benim; her şeye rağmenim,
Asla pes etmeyişim, başımı öne eğmeyişimsin
Ve ümidimi yitirmeyişimsin

Sen benim; yaşama ülküm,
Namusa olan düşkünlüğüm, namussuzluğa küskünlüğümsün
Ve gururum, onurumla olan bütünlüğümsün

Sen benim; karakterim ve kişiliğim,
Objektif fikrim, subjektif hissimsin
Ve hayata bakışımsın

Giderim

İçimde bir acı fırtına kopar
Bulutlarda şimşek çakar giderim
Bitmeyen arzularyolumu kapar
Çılgın bir sel gibi yıkar giderim

Anlarım eşitten farkını farkın
Yıllar süren ömrü biter merakın
Keder uzak olur; mutluluk yakın
Yorgun kafesimden çıkar giderim

O an, zaman durur, mekan silinir
Sonsuzluğa doğru nefes alınır
Ruhum bir damla su, göğe salınır
Süzüle süzüle akar giderim

Çile denizinin görünür dibi
Alır beni yüreğimin sahibi
Geceyi süsleyen yıldızlar gibi
Ben de, bir meş`ale yakar giderim

Birgün utku için, hicran yerine
Dalmak için hülya bahçelerine
Dostların ıslanmış çehrelerine
Son defa, hasretle bakar giderim

Nurullah Genç

ESİNLENDİĞİ ŞARKININ EŞLİĞİNDE
 KIRIK DÖKÜK SÖZLER
 Uyandırın anamı, söyleyin gidiyorum
 yolumu gözlemesin, dönemem belki geri;
 arkadaşlarım duysun, söyleyin gidiyorum
 dönemem belki geri, kardeşim bunu bilsin...
 İnleyecek köpeğim ıslığım kesilince
 güvercinim saçağın boşluğuna sinecek;
 babama haber salın alnarım onda kalsın
 sulasın günaşırı dönemem belki geri...
 Korulara söyleyin, dağlara, asmalara
 baygın çocukluğumun çınladığı kırlara
 söyleyin gidiyorum dönemem belki geri
 gelsin anılarım beni uğurlasın...
 Sadece sevdiğimden gizleyin, söylemeyin duymasın,
 o kadar körpe ki kalbi, bilmiyor yitirmeyi;
 söylemeyin bu akşam sevdiğim ağlamasın


 Ayrılık da Yakışıklıdır...

Nihat Behram

SIR DÖKÜMÜ (1)
Sınanmış çizgiler doluştu karanlığa oyuk gözlere,
Tema süzülüp eklem yerlerimizden kavurdu.
Hangi sahte vuruşlardı hayatın ritmi?
Sevdalarımızı mor bir ayın gölgesinde uyuduk.
Ancak yüzyılda bir kulaçladık kendimizi.
Çelişki kuyruklarda gezdirildi
Böyle güdüldü vücutlar
Ama sezdik, yoksa bilmeli miydik?
Sessiz kaldı nesneler, eşyalara sindik
Hem korkunun sayrılığı ölüme engeldi
Bileklerimiz cila kokarak uzadı zaman,
Ardından sentetik figürler başladı
Asla sonsuz olmayan.
A.B.Ö

Diyemiyorum



Bir bakışa bin mânâ gizlemiş siyah gözlerin
Hangi mânâda yerim var bilemiyorum
Dil alışkanlığın mıdır ‘canım’ diyen sözlerin
…‘Efendim’ demeye çekiniyorum
Aşk adına örneklerin hep Leyla’dan Şirin’den
Aşkımı görmedin mi sana şiirlerimden
Görüşürüz dediğin veda sahnelerinden
Bıktım, n’olur gitme diyemiyorum
Tek başına baharın müjdecisi, gülüsün
Karda hazana inat güneş gibi gülüşün
Sesin Allah’tan emir bülbüllere: “Ötüşün!”
Şu ömrümün gülü ol diyemiyorum
Aşkına yar kılsın beni Allah! “Aşkına”
Gözlerim sürülsün sürme diye gözlerine
Saçlarında gezinen ellerin ben olayım
El gibi görme beni diyemiyorum
Sevgimin imasısın söze dökemediğim
Kalbimde iman gibi tek sermayem bildiğim
Uzatmadan konuyu söylemek istediğim
Hayatıma sebep ol diyemiyorum../
mehmet ercan

DEMEDİ DEME
Kulak asmazsın ama bak son kez soruyorum
Nedir suskunluğunun sebebi böyle
Bilirsin sana kızamam sayki rica ediyorum
Bu yaptığın günahtır, demedi deme!
Bana ne kal dedin ne gitmemi buyurdun
Bir tek bana sağırsın tüm aleme duyurdun
Sana muhtaç bir kalbi yetimliğe doyurdun
Kul hakkına girer bu, demedi deme!
Bu kadar sevilmezsin desem aşarım haddi
Neyse problem görünen aşalım hadi
Taşa bu kadar söylensem bir ses verirdi
Taşarsam durulmam daha, demedi deme!
Yerden bitmedi boyum, beni de doğuran var
Emrine amade diye büyütmedi bu kadar
Neticeye razıyım, babana rahmet bir karar
Ömrüm harmana tutuldu demedi deme!
Halimizi öğrenen kan davalıyız sanır
Şahit olsa kavgamıza bildiğine utanır
Hiç ettiğin sevgimize akbabalar dolanır
Kurda kuşa yem oluruz, demedi deme!
Sana meftun dilime alıştırma isyanı
Sevgim kalbimin sana acizane ikramı
Her nefesin ömürden, hayatın yok tekrarı
Göçer gidersin birgün, demedi deme!
Neydi sana zahmetim, bir selam yollaman mı?
Arada bir halimi sağlığımı sorman mı?
Bir çay içmeye vaktin nazarında ziyan mı?
Kırdın kahvenin hatırını, demedi deme!
Seni bildim bileli hayattı tebessümün
Benden gittin gideli yaşamak teessürüm
İbadete çevirdin sana mı tefekkürüm
Allah’tan gayrı medet, şirktir demedi deme!
Benden sana bir ömür düşünmene müsaade
Ya gel de varlığıma, ya da aşka ziyade
Çok üstüne geldiysem Hakk”ın için helal de
Kor olur ebedi alemim, demedi deme!

mehmet ercan

Aşk Masalı

Nerde ne zaman bu hava çalınsa
Hoş geldi geçmişteki güzel günler
Nereye gidersen git günlük tasa
Bırak biraz da şad olsun gönüller

Beşiktaş'ta gün görmüş bir bahçede
Nisan akşamlarının en tatlısı
Sevdiceğim on dördünü sürmede
Bende gönüllerin en kanatlısı

Ben delikanlıyım o kız ve dilber
Bahar kokan o yanıp tutuşan ben
Şakadan derken dalmışız beraber
Aşk bahçesine çıkılmaz içinden

Ölüyorum senin için güzelim
Nasıl gülüp sokuluyor sahi mi
Saçlarını okşayan hangi elim
Kollarımda o yarin kendisi mi

Çöl olsa aşar dağ olsa yıkarım
Bizi ayıran kalın duvarları
Bu acı gerçeğe sonradan vardım
Gök çoktan yeşildir,dal çoktan sarı

Bir define var gitsem bulur muyum
Öpüştüğümüz ağaçlar altında
Sevmek devam eden en güzel huyum
İnsan bir kere sever hayatında

Ben değilim söz açan gelecekten
Var mı yok mu alemde bir o akşam
Hiçbir şey istemiyorum felekten
Bir daha seninle beraber olsam

CAHİT SITKI TARANCI

Aşk Öyle Mahcup ki

Sana sığınırdım gecenin mateminde
Bir müridin şeyhine sığındığı gibi
Coşan gönül çayım senin için akardı
Aynalarda gördüğüm gözler
Senin için bakardı
Sendin zamanın her türlüsü
Sendin yaşamın yaşamamın tek gayesi
Ya sende beni bulmuştum
Ya da ben sen olmuştum
Aşk bir yıldız yağmuruydu kalbime

Sonrası mı?
Karanlık bir sessizlik
Sen “yok oluş” de istersen buna
Bir yürek patlaması
Ya da kıyametin kopması gibi
Çünkü
Bir mahşer yeri gözlerimde
Bin bir kahır bin bir isyan
Ve asi bir iç çekiş
Yumruğumu vurduğum masalarda
Cam kırıklarında binlerce ah
Tüm sırlı gecelerin hatıraları bende saklı
Gecenin en koyu karanlığı ben
Bir ben bilirim suskunluğumun tarihini
Bir ben bilirim susuşumun nedenini
Her gece bir ben dokurum gökyüzüne
Yalnızlığın gergefinde hasretimi özlemlerimi
Ve bir ben şahidim
Her sabah bu bedenin cansız düştüğüne

Şimdi aşk öyle mahcup öyle yalnız ki
Yüreğin zindanlarında
Sorarım sana
Hangi gönül yasası kurtarır
Aşkı ihanetin zincirinden

Kelebekler kanatsız kalınca
Ve sevda yorulunca
Yüreğimi ellerimin arasına alıp
Susup kalıyorum işte

Olsun istersin…
Hatta olsun diye yapılması gerekenden daha da fazla üstelersin.
Aşktır ; değer verirsin, ödün verirsin, sevgiden de öte saygı gösterirsin, olmayacak kaç şey varsa bir araya bile getirirsin…
Bakarsın, ne anlattığını anlayabilmiş (?) ne de çözüm için bi’şeyler yapma gayretinde.
İştir; sabahlarsın, “olsun” diye ailenden çaldığın zamanı oraya verirsin…
Dosttur; hayatta kimseyi dinlemediğin kadar dinler, kendine ayırmadığın onca şeyi “O’na” ayırmaya çalışırsın…
Sonra olayın içinden kendini çıkartır şöyle karşıdan yaptıklarına bir bakarsın… Bakarsın ki her şey başladığın gibi!
Olmuyorsa, olmuyordur!

Gönlün rahat mı?
Elinden geleni yaptın mı?
Cidden olmuyorsa zorlamayacaksın…

Ey zaman, bilmez misin ettiğin kötülükleri?
Sana düşer azapların, tövbelerin beteri.
Alçakları besler, yoksulları ezer durursun:
Ya bunak bir ihtiyarsın, ya da eşeğin biri.
Her sabah yeni bir gün doğarken,
Bir gün de eksilir ömürden;
Her şafak bir hırsız gibidir
Elinde bir fenerle gelen.

                  ömer hayyam

Acıyı Katık Ettim

Seninle yaşadığım
Senli günlerim nerde?
Onu da mı götürdün?
Sensizlik var kaderde.

Yoksun,bırakıp gittin
Öksüz kaldım ben sensiz
Sensizlik yıktı beni
Çekip gittin nedensiz.

Kaderimiz bu değil
Boyun eğme kadere
Uğraşıp çabalayıp
Bulalım buna çare.

Sensizliği atalım
Bak yolunu gözlerim
Yokluğun iyi değil
Her gün seni özlerim.

Dön geri gel artık
İnan yoruldum bittim
Dayanacak gücüm yok
Acıyı katık ettim.

(alıntı)

 Acılı günler

Karanlık çökerdi gözlerime ağlardım
İnan seni bulmak için bütün ömrümü harcadım
Yazık bana gençliğime doyamadım
Bu sonbaharda sana yalvardım

Beni bana bırakırken açtın yara
İlacım sensin ne olur inan bana
Belki ahmağım tutturmuşum bir dava
Ne olur beni affet bu sonbaharda

Dermanı yok dizlerimin gelemem
Her şey sende inan ki göremem
Kaderime küskün bir ömür bu
İnan senden başkasını sevemem

Acı sözlerine de razıyım
Ne olur konuş benimle
Bir iki damla göz yaşı
Her şey kaderimde
Böyle bir ömür yaşamaktansa
Çek vur beni öldür de kurtulayım sensizliğimden
Titrersem namerdim,Yeter ki ya affet ya da öldür beni

Kendimi zincirlere vursam nafile
Sensiz saydığım geçen bu kaçıncı kafile
Bir güneş doğsa ufkum da sensizliğime çare
Yüreğim dağılır olur pare pare

Dereler bile hiç durmayan akışta
Beni hüzünlerimle hep baş başa bırakışında
Girdiğim bu bitmez yarışta
Ne olur beni affet bu son bakışta

(alıntı)