Dilaruba'nın Sayfası- Genç Kurgu ( Küçük Yazar)

Değerli arkadaşlar,

Dilaruba nickli üye yeğenim olur. Kendisi 8. sınıf öğrencisidir. Kendisi yazarlık yolunda ilerliyor. Hikayelerini bizlerle paylaşmasını rica ettim. İlk hikayesini serbest kürsüde Küçük Yazar (genç kurgu) ismiyle 5 bölüm halinde paylaştı.

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

Hikayeleri okuyarak vereceğiniz destek için şimdiden teşekkürler ediyorum.

Yazdığı Genç Kurgu ( Küçük Yazar) adlı ilk hikayesinin tamamını bölümler halinde buraya da ekliyorum.

NOT: Hikaye 54 bölümden oluşmaktadır.

Diğer hikayelerini ayrı konular olarak yayınlacağız.

-TANITIM-
Onunla tanıştıktan sonra adım Alexis değil küçük yazar olmuştu.Ben bunu ne kadar kabul etmesem de o ölürken bile bana Küçük Yazar demişti.İstesem de istemesem de ben onun Küçük Yazarıydım.

Umudun, kaybetme korkusunun ve gerçekliğin hikayesi.

BÖLÜM 1

''Yapabileceğimden emin değilim.'' Dedim.Sesli düşünme huyum vardı ve çoğu zaman beni rezil ediyordu.

''Yapabilirsin Alexis.'' Dedi iç sesim karşılık olarak.Ani gelen güvenle laptopumun kapağını kaldırdım.

''Kötü yorumlar alabilirim.'' dedim.

''İyi yorumlar da alabilirsin, biliyorsun değil mi?'' Dedi iç sesim.Harika diyaloglarımız vardı.

Kocaman düğmeye bastım ve laptopun açılmasını sağladım.Laptop açıldığında ürkekçe chrome'a girdim.

''Bas şu w tuşuna artık.'' Konuşmayı kesmesini ümit ettim.

''Yapamıyorum.'' Dedim.Kendi kendime konuşmayı adet edinmiştim.Yanlış anlamayın, deli değildim.Küçüklükten beri böyleydim.

''Ne demek yapamıyorum, atom mu parçalıyoruz?'' Dedi iç sesim.

W-A-T-T-P-A-D

7 harf.Tek kelime.

Tuşlara bastım ve arama butonuna tıkladım.Ardından wattpad'e.

''Demek ki yapabiliyormuşsun, değil mi?'' Başımı salladım.Deli olduğumu düşünebilirdiniz ama biz hep böyle konuşurduk.

İç sesim ve ben.Eğer gerçek aşkı bulamazsam iç sesimle nikahlanabilirdim.Kesinlikle harika bir çift olurduk.

''Saçmalamayı kes Alexis.Yalnızca çalışmalarım yazısına bas.'' ofladım.

''Çok konuşuyorsun.''

''Beni konuşturan sensin, salak.''

''Sensin salak.''

''Ben senim.Yani salaksın.''

''Suus.''

''Hayır.Şu butona bas artık.'' çalışmalarım butonuna tıkladım ve 'yeni hikaye oluştur' yazısı göründü.

''Aval aval ekrana bakmayı kes.''

''Pekala.Ne yapmalıyım?''

''Sabahtan beri ne konuşuyoruz? Yaz şu hikayeyi artık.''

Yazmamalıyım.

''Seni duyuyorum.'' dedi iç sesim.

''Yap şunu artık.O kadar kötü olamaz.'' derin bir nefes aldım ve tıkladım.

''Kötü bir sonuç olursa seni öldürürüm.''

''İntihar mı edeceksin?''

''Tanrım!''

''Yaz şu hikayeyi.''

''Yazacağım.Birazcık sus tamam mı? En azından hikayenin ilk bölümü bitene kadar.''

''Pekala.'' Sustuğunda kaç aydır çalıştığım gibi başladım ilk bölüme.Başık, medya ve giriş,gelişme,sonuç.Bitmişti sanırım.Hikayeyi baştan sona okudum.

''Hey, bitti.''

''Sonunda! Ne bekliyorsun? Yayımla şunu.''

''Korkuyorum.''

''Korkmayı kes.Sadece şunu yayımla.'' Mause'u 'yayımla' yazısının üzerine tuttum.

''Bas şu lanet tuşa.'' Ofladım.Ne kadar kötü olabilirdi? Belki kitabımı yayımlayabilirdim bile.

Tuşa bastım.

' HİKAYENİZ YAYIMLANDI '

''Aman Tanrım!''

''Bağırma.'' dedi iç ses.

''Bunu yapmama nasıl izin verebilirsin? Daha fazla düşünmeliydim!''

''Hayır.Yeterince düşündün.Şimdi git ve biraz matematik çalış.'' başımı salladım.

''Iyy.Hayır.'' iç sesim ofladı.Tanrım oflayabiliyor!

''İki gün sonra matematik sınavın var, Alexis.'' gözlerimi pörtlettim.

''Şuanda saçmalıyorsun.''

''Not defterine bak.'' çalışma masamın rafında duran not defterimi alıp yazılı tarihlerini yazdığım sayfaya baktım.

''Gördün mü, hayatım?'' dedi iç sesim zaferle.

''Kör değilim.''

Bilgisayarı kapatıp kitaplığıma koydum ve birkaç test kitabı çıkardım.

''Başlamadan önce wifi'ı aç.wattpad'den bildirim gelirse bakarsın.'' çekmeceden telefonumu çıkarıp wifi'ı açtım ve umutla bekledim.

Bildirim yok.

''Ne bekliyorsun telefonu çekmeceye koysana'' dediğinde göz devirdim ve çekmeceye telefonu koydum.

Son konudan bir test açtım.

Aslında matematiğim oldukça iyiydi ama çalışmaktan nefret eden bir insandım.Çalıştığım şey Edebiyat olmadığı sürece.

''X'i sağa atarsın, salak!'' dedi iç sesim

''Tanrım iç sesim benden daha zeki inanamıyorum!''

''Konuşmayı bırak.Ders çalışıyorsun.''

''Pekala, Bayan çok bilmiş.''



--------------

''Beynim patlamış olabilir.'' dedim gözlerimi ovuşturarak.

''Saçmalama.'' dedi iç ses.

''Ne demek saçmalama, altı saattir aralıksız matematik çalışıyorum.Çarpan sayılar kusmak üzereyim.''

''İğrenç.''

Ardından, telefonumun bildirim melodisi.

''Sırasımı yani? Tam uyumak üzereyken?''

''Bak şu telefona.''

''Sen bak.''

''Ellerim ayaklarım falan yok.'' Ofladım ve wattpad'i açtım.



-DarkRainy0987 kullanıcısından bir bildirim var.

Hikayeme yorum yapmıştı ve yaptığı yorum çok sinir bozucuydu.



''Hikayelerin çok sıradan, Küçük Yazar.'' Küçük Yazar mı?! Tanrı Aşkına! Onun profiline girdim ve çalışmalarına bastım.Yirmiyi geçik hikaye vardı ve milyonlarca da okuyucusu.Yalnız sorun olan şuydu : Türk'tü.

Açıklama bölümünde yazan cümleyi goggle translate'den çevirdim.

'Karanlıkta kaldım, karanlık oldum' yazıyordu.İngilizce biliyor olmalıydı çünkü hikayeme yazdığı yorum ingilizceydi.Ayrıca hikayemi de okuyabilmişti.

''Teşekkürler, Bay Bilmiş.'' dedim ingilizce bir şekilde.Ne de olsa okuyabiliyordu.

Telefon bildirim sesi.

-DarkRainy0987 kullanıcısından 1 mesaj.

''Çıldıracağım.''

Mesajına baktım.

-Profilimde gezmeyi bırak, Küçük yazar

-Ben Küçük Yazar değilim.

-Öylesin.

-Herneyse, profilinde de gezmiyorum.

-Emin misin?

-Evet.

Cevap vermedi.Canım sıkılıyordu ve biriyle konuşmak istiyordum.Acilen.

-Orda saat kaç?

-Sabah Altı buçuk

-Ciddi olamazsın

-Ciddiyim

Ne yazacağımı bilmiyordum ve sanırım böyle bırakmak en iyisiydi.Telefonumu titreşime alıp komidine koydum ve ışıkları kapattım.

Yatağa girdiğim an telefonum titredi.

-DarkRainy0987 kullanıcısından 1 mesaj.

Mesajına baktım.

-İyi geceler, Küçük Yazar.

Bölüm 2

'Uyumak istiyorum Anne!''

''Alexis Moon! Hemen şu yataktan kalk!''

''Tanrım bugün cumartesi senin sorunun ne!''

''Voleybol kulübüne ben mi gideceğim!?'' bağırmasından zaten uykum açılmıştı.

''Kalkıyorum.'' salak kadın.

''Günaydın'' dedi iç sesim.

''Sen uyandın mı?'' dedim gözlerimi ovuşturarak.

''İç sesler uyumaz.'' göz devirdim.

''Neyse işte.'' dolaptan taytım, ikili tişörtüm ve nike'dan narçiçeği spor ayakkabılarım üçlüsünü çıkardım.Giyindikten sonra I-Pod'umu şarja taktım ve yüzümü yıkadım.Cumartesileri sabah rutinim böyleydi.

Aşağı indim.

''Gevrek cipsin birazdan olur.'' dedi, salak kadın.

''Annelere salak kadın denmez.'' dedi iş ses.

''Gayette güzel bir şekilde denebilir'' dedim içimden.Her sabah, ilginç bir menü yiyordum.Üç seçenek vardı ve hepsi birbirinden harikaydı (!)

1) Mısır Gevreği

2) Meyveli mısır gevreği

3) Proteinli mısır gevreği

Evde yalnızca mısır gevreklerini koyduğumuz kocaman iki tane dolap vardı!

Annemse bunlara 'mısır gevreği' demek yerine, 'gevrek cipsi' diyordu.Havalı olduğunu sanıyordu galiba.

Mısır gevreğini kaseye döküp hızlıca bitirdim.

Saçlarımı tepeden bağladıktan sonra telefonuma kulaklıklarımı taktım ve evden çıktım.

Mobil veriyi açmamla Wattpad'den birkaç bildirim geldi.

Hikayemi on kişi votelamıştı.

''Yapabileceğini söylemiştim.'' dedi iç ses.

''Mutluluğumu bir bölme, lütfen.Tartışacak havada değilim.''

''Her neyse.Diğer bildirime de bak bence.'' diğer bildirime baktım.On beş dakika önce ondan mesaj gelmişti.Karanlık yazardan.



-Selam

Cevap vermekle vermemek arasında biraz düşündüm.

-Selam

Hareketli bir parça ararken, yine mesaj geldi.Hareketli parçayı açıp mesaja baktım

-Acelen var gibi.

Beni görebiliyor muydu? İyi de, Türkse Türkiyede yaşaması gerekiyordu değil mi?

-Beni görebiliyor musun ?

-Hayır.Mesaj yazış hızından anlayabiliyorum

-Vay canına

Bir şey demedi.Adım sayacı açıp tempomu arttırdım.Voleybol klubünün bahçesi görünebiliyordu.Tempomu yavaşlatıp adım sayacı kapattığımda klubün kapısındaydım.

Kapının dijital bölümüne kulüp kartını tuttum ve kapı açıldı.

Hızlıca soyunma odasına girdim ve kendime ait dolaba telefonumla kulaklığımı koydum ve arka bahçeye çıktım.

''Sonunda gelebildin Alexis.'' dedi Maiya, göz devirerek.

''Hoş bir şekilde uyandırılmadım, gerginim Mai.'' arkadaş ortamında ona Mai derdik çünkü Maiya uzun gelirdi.

''Gruplar hazırsa başlayalım!'' dedim armut koltuklarda oturan grubumuza.Herhangi bir hocamız yoktu.Voleybolu yeterince iyi olan öğrenciler diğer öğrencilere öğretirlerdi.Yönetimi de her yıl bir defa seçilen başkandan sorulurdu.Kısaca bizim mekanımızdı.Aslında bize kalsa öğleden sonraya bırakırdık burayı ama anneler sağolsun, erkenden başlamamızı istemişlerdi ve öyle de olmuştu.Ne yazık ki.

Takımlar ayrıldı ve oyun başladı.Karşıdan gelen topa smaç bastım.Karşılık geldiğinde Mai koşup manşet vurdu.Top bana yaklaştığında zıplayıp parmakpasla karşı takıma attım.Anna bizim takıma kafayla top yolladı ve bizim takımdan Hanry ayakla topu attı.Karşı takım karşılayamadığında her zamanki hareketimizi yaptık.

Ters takla atıp 'bal' diye bağır.Neden bal bilmiyorduk.Sadece öyleydi ve kimse sorgulamıyordu.

Karşı takım Bradd'in tarafına manşet yolladığında Bradd parmakpasla karşı takıma attı.

DarkRainy0987 kimdi bilmiyordum ama kafam ona takılmıştı.Acelem olduğunu mesaj yazış hızımdan nasıl anlayabiliyordu? Ayrıca adını neden sormuyordum? Ve nerede yaş-

Düşüncelerimi bölen bizi voleybol topumuz oldu.Öyle dalmıştım ki gelen top doğruca yüzüme isabet etmişti.

''Alexis, iyi misin!'' dedi Mai yanıma gelip.

''Dudağım....'' elimi dudağıma götürdüm.Cidden şiddetli bir şekilde kanıyordu.

''Yukardaki ilk yardım malzemelerini getirin.'' dedi Daniel.Kardeşten daha öteydik.

''Ağzımın içi kan doldu, Tanrım.'' konuşmam tuhaflaşmıştı çünkü dudağım uyuşmuştu.Felaket bir şekilde.

''Kör müsün, Alexis? Gelen topu nasıl göremezsin?''

''Dalmıştım'' gazlı beze kahverengi bir şey döktü ve dudağıma koydu.

''Acıtıyor.'' ardından üflemeye başladı.

''Telefonum....'' Mai koşarak telefonumu getirdiğinde Daniel hala o bezi dudağıma sürüyordu ve üflüyordu.

-DarkRainy0987 kullanıcısından 1 mesaj.

Mesajı açtım.

-O çocuk sana biraz daha yakın olmaya devam ederse, ikinizi de gebertirim.

Beni görebiliyordu! Gözlerimi bahçeye bakan binalarda gezdirdim ama yoktu.

-Göz gezdirmeyi bırak ve dediğimi yapmadan önce onu uzaklaştır.

Nedenini bilmezce Daniel'i biraz ittim.

''Yeter.İyiyim.''

''Şu bandı yapıştırmam gerek, sabret.''

''Ben hallederim.'' dedi Fean.Bir dakika, DarkRainy0987 o muydu!?

Fean bandı yapıştırırken ona baktım.

''Fean?''

''Hı?''

''Neden bandı sen yapıştırıyorsun?''

''Çünkü Elena çok pis bir şekilde sana bakıyor.'' Derin bir nefes aldım.Rahatlamıştım.

''Salonda biraz dinlen en iyisi.'' Dedi Mai.

''Senin yerine Eleanor devam eder'' Başımı sallayıp koltuğa oturdum.

-DarkRainy0987 kullanıcısından 1 mesaj.

-O çocuğun sana yardım etmesine sevindim, yoksa ben yapacağımı bilirdim Küçük Yazar.

-Adın ne? dedim hızlı bir girişle.

-DarkRainy0987

-Gerçek adın?

-Boş ver, Küçük Yazar.

-Pekala.

-Kaç yaşındasın?

-Bundan sana ne

-Gizemli kızlar,en sevdiğim

-Pekala.Nerede oturuyorsun?

-Çok merak etme, Küçük Yazar.

-Tanrım, Küçük Yazar demeyi ne zaman keseceksin?

-Hmm.Hiç?

-Sanmıyorum.Küçük bir yazar değilim.

-Öylesin.

-Değilim.

-Öylesin.

-Tanrım! On sekiz yaşındayım sence küçük müyüm?

-Planım işe yaradı

-Plan?

-Yaşını söyledin.

-Aman Tanrım! Bunu bana söylettirdin!

-Söylettirmedim, sen söyledin

-Göz kırpma. Çekici olmuyorsun.

-Emin misin? Görüntülü konuştuğumuzda deneyebilirim.

-Görüntülü konuşmayacağız.

-O kadar emin olma, Küçük Yazar

Bölüm 3

Hikayem okuyucu ve vote toplamaya son hız devam ediyordu ve hikayemin ismini arama bölümlerine yazdığınızda çıkıyordu.Nasıl yazdığıma dair bir çok mesaj ve hikayemin yorum bölümlerine yüzlerce yorum alıyordum.

Profilime mesaj geldiğine dair çıkan ufak melodiyle mesaja baktım.

DarkRainy0987 : Hikayen fazla basit. Bana sorarsan saçma ve iyi değil.Nasıl popüler olduğunu anlamıyorum.Kurgu hiç akıcı değil.

Telefonu yatağa bırakıp yumruklarımı sıktım.Beni delirtiyordu.

- Sevgili karanlık yazar,beğenmediysen okumazsın olur biter.Kabalıklarını kendine sakla. dedim özel mesaj bölümünden.

- Drama yapma Küçük Yazar, burası hikaye yazman için ayrılmış bölüm değil.Dünya.

-Hepsinden önce, bana Küçük Yazar deme! Kibarlık insanı öldürmüyor!

-Biliyorum.Kabalık benim tercihim B)

-Gözlüklü işareti koyunca cool olduğunu mu sanıyorsun?

-Cool olmam için o işarete ihtiyacım yok Küçük Yazar.Zaten cool'um.

-Kesin öyledir.

-Hadi ama, kıskanmayı bırak

''Sakin ol, Alexis.'' dedi iç sesim.

''Kıskandığımı kim demiş! O tam bir aptal.'' dedim karşılık olarak.

''Sakinleşş.''

-Kıskanmıyorum.Herneyse, bundan sonra daha kibar olmayı dene.

-Oww, incindin mi, Küçük Yazar

-Evet.

Özür dileyeceğini düşünmeye başlamıştım.Dilemesi de gerekiyordu.Ama o beni sinirlendirmeyi tercih etti.

-Omzumda ağlamak ister miydin, Küçük Yazar derin bir nefes aldım.

-Özür dilemiyor musun?

-Yoo

-Uff.Sadece sesini kes ve benimle asla konuşma.

-Kalbimi kırıyorsun ama, Küçük Yazar

-Umrumda değil.Sözlerin yardımcı olmuyor.

-Hayır oluyor.

-Olmuyor.

-Herneyse.Git ve uyu.

-Oww, şimdi annem mi oldun?

-Hayır, sadece uyuman gerekiyor.

-Niyeymiş?

-Saate bakarsan görürsün.



03.23

Aman Tanrım!





-Sen neden uyumuyorsun?

-Daha erken

-Saat gece üç sence erken mi?

-Burada saat üç değil.

-Aynı ülkede ve aynı şehirde oturuyoruz.

-Hayır.

-Evet.

-Hakkımda hiçbir şey bilmiyorsun Küçük Yazar

-Bildiğim bir şey var.

-Neymiş dememi bekliyorsun değil mi

-Bilmem.Belki.

-Bekleme.Sormayacağım çünkü doğru olmadığını biliyorum

-Nasıl bu kadar emin olabiliyorsun?

-Olabiliyorum.

-Bildiğim şeyi söyleyeceğim.

-Sen bilirsin

-Aynı yerde yaşıyoruz.Beni görebiliyorsan aynı yerdeyiz demektir.Yoksa bir iz sürücü müsün?

-Belki de

-Beni takip mi ediyorsun?

-Bilmem...

-Pekala, ingilizce konuşmaktan sıkılmıyor musun?

-Git ve yat Küçük Yazar.



04.10



-Sen de yat.

-Saat burda dördü on geçmiyor.

-Burada dördü on geçtiğini nerden biliyorsun?

-Tatlı uykular, Küçük Yazar

*DarkRainy0987 çevirimdışı*

Bölüm 4

''Bugün voleybol kursum yok, okulum yok, herhangi bir işim yok ya, erken kalkarım zaten.'' dedim söylenerek.Saat 07.34'tü ve ben uyanıktım.Ayrıca tek gram uykum yoktu.Yaklaşık iki saatlik uykuyla durmama rağmen dinçtim.

Harika ben.

''Kendinle övünmeyi bırakır mısın artık?'' dedi iç sesim.

''Yine mi sen?'' dedim bıkkınca.

''Dün hiç konuşmadım.Seni rahat bıraktım farkında mısın?''

''Yaa evet.Niyese yokluğunu hiç fark etmemişim.''



O sustuğunda, telefonumun mesaj sesi odada yankılandı.

Gönderen : Bilinmiyor

Mesaj : Günaydın, Küçük Yazar

Bana Küçük Yazar diyen tek varlık oydu.Mesajı da o göndermişti ama peşini bırakmayacaktım.Numarasını gizli numaralar servisinden bulamayacağımı falan mı zannediyordu?

Gizli numaralar servisinin numarasını girdim.

''İyi günler efendim nasıl yardımcı olabilirim?''

''İki dakika önce gizli numaradan bir mesaj aldım.'' birkaç dakikalık işlem sonucunda kadın derin bir nefes aldı.

''Üzgünüm efendim, hat kısa bir süre önce kullanımdan çıkarılmış.'' izinin bulunmasını istemiyor muydu? Kesinlikle istemiyordu.

''Şey....teşekkürler.'' deyip telefonu kapattım.

Ardından wattpad'e girdim.Aktifti.

-Benim için hattını ziyan mı ettin, yazık. dedim alayla.

-Ow, Küçük Yazar, inan neden bahsettiğini bilmiyorum.

İnanacağımı mı sanıyordu?

-Az önce bana mesaj atan sendin.

-Belki

-Bilinmeyen numaralar servisinden arattırdım.Hattını kullanımdan çıkarmışsın.Yazık olmuş.

-Bebeğim, boşuna umutlanmışsın.Zaten hattımı atacaktım, hazır mesaj atayım dedim

-Numaramı nerden biliyorsun? dedim ciddileşerek.

-Biliyorum

-Nerden?

-Çok fazla şeyi merak ediyorsun

-Beynimde soru işaretleri bırakıyorsun.

-Amacım da bu

-Ne demek istiyorsun?

-Hiç

-Bari adını söyle.

-Bilmemen daha iyi

-Söyle şu ismi!

-Sinirlerini mi oynattım

-Evet seni lanet olası.

-Ow, çok üzüldüm

-İsmini söyle.

-Hayır

-Bak ne diyeceğim, webcam'den konuşalım.

-Yeni bir platonik daha B)

-Senin platoniğin değilim.

-Umarım öyledir Küçük Yazar

-Eee ne diyorsun?

-Şimdilik hayır :/

-Neden?

-Akşam görüşürüz Küçük Yazar *DarkRainy0987 çevirimdışı*

-Hey! Beni böyle bırakıp gitmenden nefret ediyorum!

Cevap gelmeyince pes edip telefonu komidine koydum.

''Alexis ben gidiyorum!'' annemin sesi.

''Görüşürüz!'' kapı çekilince aşağı indim.Diğer çocuklara kıyasla annemle görüşmeyi pek sevmezdim.

Dondurulmuş pizzayı fırına attım ve kolayı çıkardım.Sabah sabah yine harika besleniyordum.

Ev telefonu çaldığında salondaki ana sehpaya ilerledim.Numara görünmüyordu.

''Alo?'' Ses yok.

''Hey?'' Ses yok.

''Karanlık Yazar, sensin biliyorum.''

''Tek kelime etsen bile olur.''

''Tek bir kelime söyle.''

''Selam, Küçük Yazar.'' Kalbim midemde atıyordu.Sesi....çok çekiciydi.Ne diyeceğimi bilemiyordum.

''Se-selam.'' Tanrım kekelemiştim!

''Biliyorum, sesim çok çekici.'' İngiliz olmadığı için kelimeleri yuvarlayarak konuşamıyordu, ama halen daha çekiciydi.

''Değil.'' Ölebilirdim.

''Bu akşam saat yedide.'' Neyden bahsettiğini anlamamıştım ama sormakta fayda vardı.

''Bizim saatimize göre mi, sizin saatinize göre mi?'' Ama geçti.Telefonu çoktan kapatmıştı.

Yaşadığım ufak şokla mutlağa ilerledim.Çok çekici bir sesi vardı.İnsanın içi eriyordu resmen.

Fırının 'yemek oldu' alarmı çalmaya başladığında eldiveni takıp fırın tepsisini çıkardım.Biraz yanmıştı ama yenebilirdi, sanırım.

''Aman ölmem ya.'' İç ses?

''Trip mi atıyorsun?'' Dedim iç sesime.

''Demek trip atıyorsun.En ihtiyacım olan zamanlarda olma zaten.'' Pizzadan bir ısırık aldığımda sesi kulaklarıma doldu.

'Selam, Küçük Yazar.'

'Biliyorum, sesim çok çekici.'

'Tek bir kelime söyle.'

'Karanlık Yazar, sensin biliyorum.'

'Wabcam'den görüşelim.'

'Bu akşam saat yedide.'

'Hey?'

Dur! Ne! Webcam'den konuşacaktık.Saat yedide.

''Aman Tanrım! Güzel olmam gerek.'' Pizzamı hızlıca bitirip odama çıktım.Arka planın da güzel olması gerekiyordu bu yüzden odamı da toplamam.Ve çok daha fazlası.

Bordo perdeyi sonuna kadar çekip pencereyi açtım.Odam aniden aydınlandığında biraz dışarı baktım.Saçımı kulağımın arkasına koyarken, karşı binanın penceresinden birinin bana baktığını gördüm.Ben o yöne bakınca hemen perdeyi çekmişti.

''Aman Tanrım, yoksa...Oha.''

Bölüm 5

Ayakkabı bağcıklarını hızlıca ayakkabının içine sokup o binaya yöneldim.

O DarkRainy0987 olabilirdi.Çünkü buraya bakıyordu ve gizemli bir tipti.Ayrıca öyle bir sese sahip olma tipine sahipti.Kısaca çekiciydi işte.

''Kusura bakma ama o olmaya da bilir farkındasın değil mi?''

''Evet.Ama denemeden bilemem.'' iç sesim sonunda tribini bir kenara bırakıp gelebilmişti ve bu iyi bir şeydi.

''Trip atmıyordum.''

''Hıhı, tabii.'' zaten dünkü top yüzünden dudağım balon gibi şişmişti ve konuşmam tuhaflaşmıştı.Ayrıca yara dudağımı iğrenç gösteriyordu.Normalde insnaları iğrendirmemek ve kendimi rezil etmemek için bu halde asla dışarı çıkmazdım ama bu çok önemli bir meseleydi.

Evin önüne geldiğimde zile basmakla basmamak arasında tereddüt ettim.Elimi zile götürürken, kapı açıldı.

''Ne var?'' penceredeki çocuk buydu ve sesi telefondakine hiç benzemiyordu.Çekicilikle uzaktan yakından alakası yoktu, dahası kulaklarımı cırmalamıştı.Ama sonuçta sesini çekici göstermek için de bi alet kullanmış olabilirdi.

''Neden bizim eve bakıyordun, iz sürücü müsün?'' dedim tek kaşımı kaldırarak.

''Hayır.Peki sen salak mısın?''

''Sanmıyorum.Neden bizim eve bakıyordun? Özellikle de benim pencereme.''

''Senin pencerene falan bakmıyordum.''

''Evet bakıyordun.Göz göze geldik seni aptal.''

''Göz göze gelmemiz sizin eve baktığımın bir kanıtı değil.''

''Pekala.O zaman neden beni gördüğünde hızlıca perdeyi çektin?''

''O kadar iğrenç görünüyordun ki beni korkuttun.''

''Sensin iğrenç görünümlü.''

''Gidecek misin?''

''Sorumun cevabını alana kadar hayır.''

''Sadece çapkınım tamam?''

''Bunun çapkınlıkla ne alakası va- hey! Ne!''

''Bağırma.''

''Beni giyinirken izleyip iğrenç oyunlarına alet etmeyi mi planlıyordun seni sapık!''

''Siz kızlar, çok şeyi bir birine bağlıyorsunuz ve hikayeler uyduruyorsunuz.'' kapıyı kapatmak için yeltendiğinde durdurdum.

''Birdaha benim pencereme bakma, seni sapık!''

''Görüşürüz, çirkin.'' diyerek kapıyı suratıma kapattı.

Suratıma kapıyı kapattı.

Zili çaldım.

''Yine ne var!?'' dedi sinirle kapıyı açarak.

''Kimse benim suratıma kapı kapatamaz.Ben kapatırım!'' diyerek kapının dış tokmağını tuttum ve hızlıca kapattım.

İşte ben.

Sinirle evimize doğru yürüdüm.Çirkin filan değildim.Bu konuda asla mütevazı olamazdım.

Sapsarı ve uzun saçlarım vardı.Orta boyluydum ve kesinlikle HARİKA bir fiziğe sahiptim.Kimse bana çirkin diyemezdi.

İçeri girmemle telefonum çalmaya başladı.

'MAİ :* ARIYOR....'

''Alo?''

''Dudağın nasıl?''

''Sana da merhaba, Mai.''

''Herneyse işte.Dudağın nasıl?''

''Berbat.Konuşmamdan anlayamıyor musun?''

''Birazcık.''

''Bunun için mi aradın?''

''Hayır.Bugün Anastasia'nın doğum günüymüş ve bizi davet ediyor.Gidecek miyiz?''

''Bu dudakla mı? Asla.''

''Makyaj denilen bir buluş var.''

''Bu yarayı makyajla kapatamazsın Mai.''

''Çok büyük konuşuyorsun.'' çok büyük bir makyaj ustasıydı.Youtube'da makyaj hilesi videoları vardı ama bu yara imkansızdı.

''Ne kadar iyi makyaj yaptığını biliyorum ama bu yara, imkansız.''

''Yarım saate sizin evdeyim.'' ve telefon kapanır...

''Tanrım, bu kız beni öldürüyor.'' telefonu masaya koyup yukarı çıktım ve wattpad'e girdim.Hikayemin yeni bölümünü yayımlarken mesaj geldi ; DarkRainy0987'den.

-Biliyorum, sesim çok çekiciydi

-Yine öz güven bombası gibisin -,-

-Evet

O an aklıma geldi.Bu akşam saat yedide!

-Karanlık yazar?

-?

-Bu akşam saat yedide....

-Ee?

-Konuşamayız

-Peki.

-Kızdın mı?

''Tabikide kızdı, salak.'' dedi iç sesim.

''Sen bir karışma.''

''Ben karışmasam işleri birbirine kör düğüm edersin.''

''Hıhı.''

-Hayır.

''Sana kızdı demiştim.''

''Sevgili iç ses, birazcık olsun defolmayı dene.''

-Arkadaşımın doğum günü partisi var ve

-Açıklama yapmanı istemedim, Küçük Yazar

-Belki yarın konuşuruz?

-Şansını kaybettin, üzgünüm.

*DarkRainy0987 çevirimdışı*

Gizemli havası beni öldürüyordu.En kötüsü onu merak etmeme neden oluyordu.Gizemliliği, çekiciliğini arttırıyordu ve ona karşı bişeyler hissetmeye başlamış olabilirdim.Dur, ne! Saçmalıyorum!

''Haha! Onu seviyorsun!'' iç sesimin alaycı konuşması.

''Hayır, bu doğru değil.''

''Kesinlikle doğru.''

''Değil.''

''Doğru.Onu karizmatik ve çekici buluyorsun.''

''Onu görmedim bile!''

''Görmediğin halde seviyorsun, görsen nolur bilmiyorum.''

''Üf.Saçmalıyorsun.''

Ding Donk!!!

''Sesini kes artık.Arkadaşım geldi.'' hızlıca merdivenleri indim ve kapıyı açtım.Elinde kocaman makyaj çantasıyla karşımdaydı.

''O kadar da kötü değil.'' dedi hızlıca içeri geçerken.

''Evet kötü.''

''Kapatabilirim.''

''İltihap kapacak, Mai.''

''Saçmalama.Dolu krem var.''

''Kremler o kadar etki etmiyor.''

''Kendini bana bırak.'' birlikte yukarı çıktık ve beni makyaj masamın sandalyesine oturtup makyaj çantasını açtı.

''Birkaç saat sürebilir.Telefonunu alsan senin için en iyisi olur.''

''Bekle.'' telefonmu alıp tekrar makyaj sandalyesine oturdum.Üzerime mor birkaç örtü serdikten sonra saçımı gergince topladı.

———————————

''Bence boşuna uğraşıyoruz.''

''Kesinlikle belli olmuyor.''

''Ama yanıyor.İltihap kapacağından eminim.''

''Şu ruju da sürdükten sonra hazırsın.'' deyip kırmızı ruju sürdü.

''Kırmızı mı? Hiç doğal değil.''

''Kırmızı değil bu.Pembenin koyu tonlarından.''

''Üff neysee.''

''Bak bakalım.'' biraz doğrulduğumda aynada gözlerimi kilitledim.Şişkinlikten eser kalmamıştı.Kırmızılık yoktu.Harika görünüyordum.

''Çok güzel biliyorum.''

''Bir sorun var.''

''Ne?''

''Buna uyacak bir elbise kombinim yok.''

''Emin ellerdesin, canım.''

Maşallah inşallah okuycağım hocam.Eleştirilerime hazır olsun:))

kimin yeğeni   maşallah hocam. eline sağlık küçük yazarımızın. aynen devam.

Tebrikler, akıcı olmuş. Arkası yarın gibi. Devamını bekliyoruz.

Tebrik ederim hocam. Yeğeniniz gayet başarılı. Sanırım daha önce wattpad'de yazıyordu. Genellikle bu tür yazıları okurken fark ettiğim bir yazım tarzı kullanıyor genç yazarımız. Bence geleceği parlak. Başarılar diliyorum.

   kalemine & yüreğine sağlık [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] ... yazmaktan vazgeçme lütfen, yazmak çünkü; kalemini gökkuşağı mürekkebine batırıp tablo çizmeye benziyor... [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] öğretmenim gibi seni destekleyenlerin olduğu için de çok şanslısın... başarı dileklerimle...

tebrikler [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] çok güzel olmuş. Yüreğine sağlık.

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] , hiç bırakma bu işin peşini.. Kutlarım yürekten 👏

Başarılar

Tebrik ederim yürekten kutlarım..