Bulunduğumuz gerçekler içinde düşündüğümüzde evet kesinlikle size katılıyorum sayın hocam.Tamamen çocuğun yararını düşünen çok güzel bir yorum.Fakat işin birde diğer yüzü var.Bu çocuklar kesinlikle bizim uzmanlık alanımızda olan çocuklar değil.Bizler özel eğitim öğretmenliği eğitimi almadık.Maalesef bizlerden hem sınıf öğretmeni,hem özel eğitim öğretmeni, rehberlikçi gibi bir çok uzmanlık alanlarını aynı anda yapmamız isteniyor.Bu da çok yıpratıcı.Hele günümüz öğrencilerinin bu denli disiplin sorunlarının olduğu bir zamanda.İşin özü sınıf öğretmenliği gerçekten diğer branşlara nazaran zor bir meslek...
Kesinlikle öyle hocam. Madalyonun diğer yüzünde kaynaştırma öğrencim ve yaşadığı kriz anları ile diğer öğrencilere yaşattığı travmalar da var...
Onun için birebir özel eğitimde fayda sağlayıp ilerleyeceği zamanı burada kaybetmek te var.
Tek amacımız bu öğrencileri sınıfa sokmak, sınıfta bağırmaya , çığlıklar atmaya devam edip diğer öğrencilerin de odaklanmasına mani olmasıysa...
Oluyor.
Zamanla ve konuşarak, sarılarak geçmeyecek, çocuğun da elinde olmayan, terapistle hallolmayacak şeyler bunlar.
Psikiyatrist ile ve gerekli ilaç tedavisi ile çözüme ulaşılabiliyor.
Konuş anlasın, sarıl sakinleşsinler zaten yapılan ve çözüm olmayan şeyler. Sevgisiz zaten olmaz.
Ama sevgiyle, sarılmayla hastalık tedavi edilemez. Sevgiye ilave gerekli tedaviler de yapılmalı.
Burada öğretmenin öğretmenliğini, otoritesini sorgulamak ta bir nevi manipülasyon şekli.