Sevdiğimiz Şiirler

       Yaşamı Anlatmak
Yeteri kadar sustuğumun farkına varmasaydım
Biri daha bavul toplamayı marifet sanarken
Orada bir kaç kez daha vurulacaktım
Bilmem
Düşünmemek en iyisidir belki de
Aklı başında kararlarımızın altında böylesi ezilirken

Umudu kendinden iki durak önce inen birinden
İnsanlık adına bir şey beklenemezdi
Ben de beklemedim
Hafta da bir gün paylaşmayı hatırlayan kadınlardan
Mesaisi biten kocalarına merhameti

Tanışmadığı sevgilisine şiir yazan bir adamın
Kıyıda kalmış saflığı bizlere öğretti
Buluşmak için seçtiği gözden ırak masanın kıymetini
Temiz kaldı aldığımız yaralar
Çürütmedi etimizi

Dara düşünce çalınan o kutsal kapılar
Bir bir kapanınca yoksul gönülle
Nereye gitsek sığamaz olduk
Yarım ağız söylediğimiz bu türküyle
Yine de bilemem
Koşarak varamamanın kuyusu daha derin belki  de
ROJAN TIRYAKI

de

 

Kuşsuz bir kent gizli uzayan saçlarımda
Aşktan ve anılardan bir avuç külüm şimdi
Ardımda usulca akan küçücük sular
Bir onlar uğurluyor varacağım ırmağa

Saate bakmayı öğrenince herkes yaşlanır,
İki kere iki dört edince ben de yaşlandım.
Cam kenarında yolculuğa benzerdi yaşamak,
Manzaralar ve sorular art arda birikince,
Zordu yorgunluğu katlayıp bir yastık yapmak...

Kendime kalamam ki ben, yalnızlığımın adı sen iken...
Kendime yetemem ki ben, içimde bu kadar sen varken...

Ah'lar Ağacı
 
Bir ilaç içsem bari diye düşündüm,
Biraz kolonya sürünsem,
Ferahlasam, pencereyi açsam.
Şöyle bir şey yazdım sonra:
Yağmur, çamurlu bir elbise dikiyor şehre
Sıkılıyoruz hepimiz bu çamurlu giysinin içinde.
Berbattı,
Bir şiire böyle başlanmazdı.

İç ses diye söylendim,
Ardından Yıldırım Gürses...
Aptal aptal güldüm bir de buna.
Ayşecik vazoyu kırıyor
Ve ‘tamir et bakalım’ diyordu babasına.
Yapıştırsam da parçalarını hayatımın
Su sızdırıyordu çatlaklarından.
Karnabahar kızartmıyordu asla
Başrolde kadınlar.
   
Didem Madak

Sımsıcak konuşurdun konuşunca
ırmak gibi rüzgar gibi konuşurdun
yayla kokuşlu çiçekler açardı sanki
çiğdemler güller mor menevşeler açardı
Sımsıcak konuşurdun konuşunca
Hâlâ koynumda resmin

Dağları anlatırdın ve dostluğu
bir ceylan gibi sekerdi kelimeler
Sesini duymasam çölleşirdi dünya
dağlar yarılır ırmaklar kururdu
bulutlar çökerdi yüreğime
Hâlâ koynumda resmin

Gün akşam olur elinde kitaplar
ve bir demet çiçekle çıkıp gelirdin
bir kez bile unutmadın 'merhaba' demeyi
ve en yanık türküleri nasıl da söylerdin
bir dostun vurulduğu gün
Hâlâ koynumda resmin

Kaç mevsim kırlara çıkıp
çiçekler topladık mezarlar için
Belki ürküttük tarla kuşlarını
belki kurdu kuşu ürküttük
ama aşkı ürkütmedik hiç
Hâlâ koynumda resmin

Ve hâlâ sımsıcak durur anılar
sımsıcak ve biraz boynu bükük
Ne varsa yaşanmış ve paylaşılmış
yasak bir kitap gibi durmaktadır
ve firari bir sevda gibi
Şimdi duvarlarda resmin

(1981)

Ahmet Telli

Maviye dair ne varsa yaşamış sanırdım
Ki seni görene-bilene değinmiş bütün doğru bildiklerim
Yanılgılarmış / saplantılarmış
Ve hepsi sana kadarmış...

Hüsamettin ERDOĞDU

Sevdiğinin nazını değil,
Kahrını çekmektir sevda…
Onunla bir ömür değil,
Onun için bir ömürdür sevda…
Eline el değmesini değil,
Gölgesine gölge değmesini kıskanmaktır sevda…
Yürürken dikenli yollardan darağacına,
Son dileğinde onu görebilmeyi istemektir sevda…
Yani demem o ki;
Herkesin Harcı Değildir Sevda…

Mevlana

Haydi, benden bir üçlük:

Yağmur, rahmet-i canansın
Bir damlanla güzin-i şansın
Ah, ne bileyim cennât-ı cinansın
😀

İnsanın düşünenleri olmalı;
Merak edenleri,
Hesapsız kitapsız değer verenleri,
Uzakta olunca özleyenleri;
Sesini duyunca sevinenleri olmalı...

Melih Cevdet Anday

Gözlerine tutuldum önce
Sonra gülüşlerine..
Abartılı heyecan dolu duruşlarına
Bazen de ciddiyetle bakıp
Beni kalbimden vuruşlarına..

Sözlerine takıldım önce
Sonra masallarına..
Yalandan da olsa sevişlerine
Kalabalıklar içinde ki yalnızlığına
Yalnızlığının içinde ki varoluşuma..

Boyuna posuna değil belki ama
Deli dolu oluşlarına..
İçindeki çocuğu gözbebeklerine yansıtmana
Bir bakışta insanı saran ışığına
Ay geceye tutuldu bende sana..

Gece gibi karardığım her an
Yüreğime doğuşuna..

Yaz gelir, dedim
Geçer üşümesi kalbimizin.
Bu, dünyalık acele
Batar bir gün bedenine insanın.
Bir külü üflemekten bembeyaz
– Ağzımızda bir kesik su –
Uzanırız simsiyah yataklara..

Anlatabilmek için bunu sana
Kaç güz yaşattım, kaç gözyaşı kurusu:

Bir tek pişmanlığın gülü solmaz.

Şükrü Erbaş'

Ne zaman ki en sevdikleriniz yanıltır sizi,
Ne zaman ki birer birer düşürür herkes maskesini,
Ne zaman ki yalnızlıktaki o muhteşem gücü keşfedersiniz,
"İşte o zaman başlarsınız gerçekten yaşamaya.!!

Bir güzellik yap kendine!
Ve sadece sahip olduklarını düşün; mutlu ol onlarla!
Sahip olamadıkların üzülsün senin olmadıklarına...

Bir güzellik yap kendine!
Keşkeleri hiç düşünme!
Mutlu ol seçimlerinle.
Bırak keşkeler üzülsün senin seçimlerine...

Bir güzellik yap kendine!
Her yeni günü senin günün ilan et ve şımart kendini olabildiğince!
Bırak dünler üzülsün seçilmediğine...

Bir güzellik yap kendine!
Kalbinde daha da büyüt sevgisini sevdiklerinin!
Bırak sevmediklerin üzülsün kalbinde yerleri yok diye!

Bir güzellik yap kendine!
Sev kendini, kimseleri sevmediğin kadar.
Mutlu ol varlığınla!
Bırak seni sevmeyenler üzülsün!
Yüreklerine sığamayacak kadar büyüksün diye!

Paul Auster

Hangimiz gönül almaya geç kaldık?
Kalplerin camdan olduğunu unuttuk.
Hiç kırılmaz sandık…
Hangimiz samimi, hatır sormalara geç kaldık?
Yitirilen zamanda kazanılan anılarımızın hatırına sevemez miydik?
Karşılığı olmayan bir kaç cümleyi kuramadık.
Yurtsuzluğumuzu,kimsesizliğimizi hesaplamadan kırdık, kırıldık
Barışa dair eylemlerde el ele vermek için hangimiz geç kaldık?