Anlamlı Yazılar

Nedense insan kimseyi kırmamak adına hep içindeki o masum çocuğun kolunu kanadını kırıyor bir kuş misali hep onun boynu bükük bırakıyor...

Nedense insan kimseyi kırmamak adına hep içindeki o masum çocuğun kolunu kanadını kırıyor bir kuş misali hep onun boynu bükük bırakıyor...

Gücümüz bir tek o zavallıya yetiyor belki de.

"Çay karası, gönül yarası derler, bilir misiniz..?
İşte çayın karasında gizlenir sevdalar, bu yüzden bazen çay içerken sızlar yüreğiniz..! Ve her yudumda özlenir yara sahibiniz..!
Hayat Leyla'yla geçer ama gönül her zaman Mevla'yi seçer..
Leyla belki bırakıp gider ama ne biz Mevla'dan ne de 'O' bizden Vazgeçer.."

Günümüz gençliği günübirlik aşk sandığı duygunun peşinde..
Gerçek aşk şah damarından yakın olan..

Güzel söz.

Bazen günler o kadar yoğun geçiyor o kadar yoğun geçiyor ki en sevdiklerimize bile zaman ayıramiyoruz ama hocam o da ayrı.

Bazen günler o kadar yoğun geçiyor o kadar yoğun geçiyor ki en sevdiklerimize bile zaman ayıramiyoruz ama hocam o da ayrı.

Haklısınız hocam çok doğru. Daha kötüsü ne biliyor musunuz? Bu yoğunlukta kendimize bile vakit ayıramıyoruz...

Yalnız çıktığımız yolculuklar zordur. Ama yalnızlığımıza eşlik edecek insan bulmak daha da zordur.

Uğruna canımızı sıktığımız şu dünya, Hz.Adem'in ceza olarak indiği yerdir...

İnsanları geçimsiz yapan sevgisizliktir.
Birbirine düşman eden iletişimsizliktir.
Güzellikten yana ne varsa yok eden ilgisizliktir.

    Konfüçyus

İnsan sıkı tutmalı yüreğini;
Çünkü gitmesine izin verirse,
çok geçmeden aklı da gider peşinden.

F. Nietzsche

"Ağaçların evlerden daha yüksek olduğu zamanlar, dünya daha masumdu."
Öyle değil mi sahiden?
Evler yükseldikçe aşağılarda kaldı güzel günlerimiz, konulan her fazladan tuğla mutluluğumuza örülmüş bir duvardı adeta.
Ne diyordu Gülten Akın;
"Evleri yüksek kurdular.
On bin basamak merdiven;
Bakışlar uzakta kaldı,
Uzakta kaldı dostluklar."
Ve daha o kadar şey uzakta kaldı ki "evvel zaman" oldu şimdi o günler. "Seni sevmiştim evvel zamanda, ipliğin iğneyi sevdiği gibi
Kalemin kağıdı, sahibini gölgenin."
"Kötü zamanlar geçecek," dedi hayat.
“Kötü zamanlar geçecek," dedi ölüm.
Geçecek miydi sahiden?
Günümüzde kötü zamanların öyle bir özelliği var ki, yerine daha kötüleri gelmeden geçmiyor. Tam geçti diyoruz, geçti dediğimiz günleri aratacak günler geliyor. Kıyamet yakın mı bilmem ama bunlar hiç güzel alametler değil. Depremler, seller, virüsler, yangınlar derken yangın yeri oldu yüreğimiz, bu közler kolay kolay sönmüyor. Ama inanmalı... Geçeceğine. Başka yol yok!
Paulo Coelho'nun dediği gibi:
“Geçecek,” dedi kendi kendine.
“Dün geçti ya.”

Alıntı

Yola çıkınca her sabah,
Bulutlara selam ver.
Taşlara, kuşlara, atlara, otlara,
İnsanlara selam ver.
Ne görürsen selam ver.
Sonra çıkarıp cebinden aynanı
Bir selam da kendine ver.
Hatırın kalmasın el gün yanında
Bu dünyada sen de varsın!
Üleştir dostluğunu varlığa,
Bir kısmı seni de sarsın.

Hayatın içinde kaybolduk hepimiz..
Oysa bir deniz kenarı,
Bir rüzgar türküsü,
Bir ağaç gölgesi,
Ve bir toprak kokusu yeter...
Yeniden kendimizi hatırlamaya.

Söz söylemesini öğrenmek, kılıç kullanmasını öğrenmekten daha zordur.''

Sana affedilemeyecek kadar büyük hata yapan birine, akıl sınırlarının bittiği yerden başlayacak ceza vermek istiyorsan ; bütün samimiyetinle affet. Hissedilen her şeyi arşivleyen kader, kendisiyle en iyi biçimde ilgilenecektir
 Şems-i Tebrizi

Sana affedilemeyecek kadar büyük hata yapan birine, akıl sınırlarının bittiği yerden başlayacak ceza vermek istiyorsan ; bütün samimiyetinle affet. Hissedilen her şeyi arşivleyen kader, kendisiyle en iyi biçimde ilgilenecektir
 Şems-i Tebrizi

Eden bulur...